Rozsiodłać konia.
Słownik języka polskiego . 2013.
koń — m I, DB. konia; lm M. konie, D. koni 1. «Equus caballus, ssak nieparzystokopytny z rodziny koniowatych, roślinożerny; hodowany jako zwierzę domowe, pociągowe lub wierzchowe; żyje także w stanie dzikim» Gniady, bułany, rączy koń. Koń cugowy,… … Słownik języka polskiego
roz- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne od innych czasowników (często od wyrazów nie będących czasownikami) oznaczający» a) «różnokierunkowość w ruchu przestrzennym, np. rozbiec się, rozjechać się» b) «rozdrobnienie, podzielenie czegoś na… … Słownik języka polskiego
rozsiodływać — {{/stl 13}}{{stl 8}}rzad. cz. ndk Ib, rozsiodływaćłuję, rozsiodływaćłuje, rozsiodływaćany {{/stl 8}}– rozsiodłać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, rozsiodływaćam, rozsiodływaća, rozsiodływaćają, rozsiodływaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} zdejmować z konia… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
