rozzuchwalić

rozzuchwalić
dk VIa, \rozzuchwalićlę, \rozzuchwalićlisz, \rozzuchwalićwal, \rozzuchwalićlił, \rozzuchwalićlony - rozzuchwalać ndk I, \rozzuchwalićam, \rozzuchwalićasz, \rozzuchwalićają, \rozzuchwalićaj, \rozzuchwalićał, \rozzuchwalićany
«uczynić kogoś zuchwałym, pozwolić komuś na zuchwalstwo»

Zbytnia pobłażliwość wychowawcy rozzuchwaliła chłopców.

Rozzuchwalony młokos.

rozzuchwalić się - rozzuchwalać się «stać się zuchwałym, pozwolić sobie na zuchwalstwo»

Oszust rozzuchwalił się bezkarnością.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • rozzuchwalić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. rozzuchwalać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • rozzuchwalać się – rozzuchwalić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} stawać się coraz bardziej zuchwałym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Złodzieje rozzuchwalili się całkiem i zaczęli kraść w biały dzień. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • rozzuchwalać — → rozzuchwalić …   Słownik języka polskiego

  • rozwydrzyć — dk VIb, rozwydrzyćrzę, rozwydrzyćrzysz, rozwydrzyćrzyj, rozwydrzyćrzył, rozwydrzyćrzony rzad. rozwydrzać ndk I, rozwydrzyćam, rozwydrzyćasz, rozwydrzyćają, rozwydrzyćaj, rozwydrzyćał, rozwydrzyćany, pot. «spowodować, że ktoś się stał zuchwały;… …   Słownik języka polskiego

  • rozzuchwalenie — n I 1. rzecz. od rozzuchwalić. 2. «nadmierna zuchwałość, samowola» Pobłażliwość wychowawcy powodowała coraz większe rozzuchwalenie uczniów. rozzuchwalenie się rzecz. od rozzuchwalić się …   Słownik języka polskiego

  • rozbisurmanić — dk VIa, rozbisurmanićnię, rozbisurmanićnisz, rozbisurmanićań, rozbisurmanićnił, rozbisurmanićniony rozbisurmaniać ndk I, rozbisurmanićam, rozbisurmanićasz, rozbisurmanićają, rozbisurmanićaj, rozbisurmanićał, rozbisurmanićany, pot. «pozwolić komuś …   Słownik języka polskiego

  • rozbuchać — dk I, rozbuchaćam, rozbuchaćasz, rozbuchaćają, rozbuchaćaj, rozbuchaćał, rozbuchaćany pot. «nadać czemuś nadmierną wagę, nadmierny rozgłos; przedstawić coś w przesadnie wielkich rozmiarach, w przesadnej formie; wyolbrzymić, rozdąć» Rozbuchać… …   Słownik języka polskiego

  • zbiesić — dk VIa, zbiesićszę, zbiesićsisz, zbieś, zbiesićsił, zbiesićeszony przestarz. «przyprawić o gniew, złość, wściekłość; wzburzyć» Czart jakiś mnie zbiesił. (Asnyk) zbiesić się «wpaść w złość, gniew; wściec się, rozzuchwalić się» …   Słownik języka polskiego

  • rozwydrzyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} stać się zuchwałym, nieposłusznym; zacząć postępować nagannie, samowolnie; rozzuchwalić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chłopak rozwydrzył się pod wpływem złych kolegów. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • rozzuchwalać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozzuchwalaćam, rozzuchwalaća, rozzuchwalaćają, rozzuchwalaćany {{/stl 8}}– rozzuchwalić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, rozzuchwalaćlę, rozzuchwalaćli, rozzuchwalaćlony {{/stl 8}}{{stl 7}} sprawiać, że ktoś staje… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”