rupieć

rupieć
m I, D. \rupiećecia; lm M. \rupiećecie, D. \rupiećeci
«stary, zniszczony, bezużyteczny przedmiot; grat»

Niepotrzebny rupieć.

Szuflada pełna rupieci.

Pokój zastawiony rupieciami.

Wyrzucić rupiecie.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • rupieć — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. rupiećcia; lm D. rupiećeci {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}częściej lm {{/stl 8}}{{stl 7}} stary, zniszczony bezużyteczny przedmiot; grat : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pozbyć się… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • rupieć — Stary lub zużyty przedmiot Eng. Any old or used thing …   Słownik Polskiego slangu

  • grat — m IV, DB. a, Ms. gratacie; lm M. y pot. «przedmiot małowartościowy, najczęściej stary, zniszczony mebel, sprzęt domowy; rupieć» Pokój zastawiony gratami. Jego samochód to już grat. przen. «człowiek stary, schorowany, niedołężny» ‹niem.› …   Słownik języka polskiego

  • dziadostwo — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. dziadostwowie, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} przedmiot byle jaki, tandetny lub stary, zniszczony, zużyty; także: coś niepotrzebnego; rupieć, śmieć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Na stole, łóżku i na podłodze porozrzucane były …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”