Uprawiać brukiew.
Zagon brukwi.
Gotować, jeść brukiew.
Zupa z brukwi.
Słownik języka polskiego . 2013.
brukiew — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, lmM. brukiewkwie, zwykle w lp {{/stl 8}}{{stl 7}} dwuletnia okopowa roślina pastewna o dużych, rozłożystych liściach i grubym (kulistym lub podłużnym) korzeniu; jako pasza (rzadziej jako pokarm dla ludzi)… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
брюква — Brassica campestris , диал. бруква, смол. (Добровольский); укр. бруква, блр. бручка, польск. brukiew., чеш. brukev, первонач. *брукы. Заимств. из нов. в. н., нж. нем. wrûke; см. Э. Шварц, AfslPh 42, 285; Брюкнер 42; Кнутссон, GL 14. Ср. диал.… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
брюква — Видимо, это слово через посредство украинского языка попало в русский из польского, где brukiew представляет собой переоформление немецкого Brake, которое было заимствовано из итальянского, а восходит к латинскому brassica eruca, что обозначает… … Этимологический словарь русского языка Крылова
Wruke — (auch Bruke) Sf Kohlrübe per. Wortschatz ondd. (20. Jh.) Stammwort. Herkunft unklar, ebenso das Verhältnis zu poln. brukiew. Das Wort ist wohl nicht slavisch. ✎ Vgl. Bielfeldt (1965), 34. deutsch d … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
brukwiany — przym. od brukiew (zwykle w zn. 2) Zupa brukwiana … Słownik języka polskiego
brukwiowy — przym. od brukiew (zwykle w zn. 2) Zupa brukwiowa … Słownik języka polskiego
karpiel — m I, D. a; lm M. e, D. i a. ów → brukiew w zn. 1 ‹może czes.› … Słownik języka polskiego
БРЮКВА. — Займете., по видимому, через посредство укр. яз. из польск. Польск. brukiew представляет собой переоформление н. в. нем. диал. Вгйке, wruke, заимствованного из ит. яз … Этимологический словарь Ситникова
karpiel — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III a. mż III, D. a; lm D. i, reg., {{/stl 8}}{{stl 7}}to samo co brukiew. <czes.> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
