schlebiać

schlebiać
ndk I, \schlebiaćam, \schlebiaćasz, \schlebiaćają, \schlebiaćaj, \schlebiaćał - rzad. schlebić dk VIa, \schlebiaćbię, \schlebiaćbisz, schleb, \schlebiaćbił
«chwalić, zwykle przesadnie, często interesownie, dla przypodobania się komuś; o czymś: sprawiać komuś przyjemność przez zaspokojenie jego ambicji, próżności, dogadzać komuś; pochlebiać»

Schlebiać szefowi.

Czyjaś dobra opinia, czyjeś zainteresowanie schlebiały komuś.

Coś schlebia czyjejś próżności, czyimś ambicjom.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • schlebiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, schlebiaćam, schlebiaća, schlebiaćają {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wyrażać w kierowanych do kogoś słowach przesadnie pozytywną ocenę adresata, starając się zaspokoić jego… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • schlebiać — modzie «postępować zgodnie z panującą modą»: (...) zanadto schlebia modzie, w tym wieku trzeba mieć już własny styl (...). Roz bezp 1999 …   Słownik frazeologiczny

  • moda — Ostatni krzyk mody zob. krzyk 2. Schlebiać modzie zob. schlebiać …   Słownik frazeologiczny

  • kark — 1. Giąć, zginać grzbiet, kark; schylać, pochylać głowę, kark przed kimś, przed czymś «poddawać się czyjejś władzy, ulegać komuś, pokornieć»: Ale Mania była harda i – podobnie jak Edward – przed nikim karku nie zginała. D. Koral, Wydziedziczeni. 2 …   Słownik frazeologiczny

  • łechtać — czyjąś próżność, ambicję «schlebiać komuś»: Bycie VIP em zdarza mi się kilka razy w roku podczas festiwali filmowych, na przykład w Cannes czy Międzyzdrojach. To łechce próżność i jest nawet miłe (...). Polityka 19/2000 …   Słownik frazeologiczny

  • mydło — 1. lekcew. a. żart. (Szwarc,) mydło i powidło «o bardzo różnych rzeczach zgromadzonych w jednym miejscu, zwłaszcza o towarach w sklepie, w którym jest wszystkiego po trochu»: Zaopatrują ludność wiejską we wszystko, prowadzą skup i kontraktacje… …   Słownik frazeologiczny

  • basować — ndk IV, basowaćsuję, basowaćsujesz, basowaćsuj, basowaćował 1. rzad. «śpiewać basem; wydawać głos o niskim tonie» Trzmiele basują. W dali basowała artyleria. 2. rzad. «akompaniować, wtórować» Żaby basujące konikom polnym. przen. «przytakiwać,… …   Słownik języka polskiego

  • fagasować — ndk IV, fagasowaćsuję, fagasowaćsujesz, fagasowaćsuj, fagasowaćował pot. «być fagasem; wysługiwać się, schlebiać komuś» Fagasować bogaczom …   Słownik języka polskiego

  • gust — m IV, D. u, Ms. guście; lm M. y ( a) 1. «poczucie piękna, harmonii, elegancji, wytworności; smak» Dobry, nie najlepszy, zły, dziwaczny gust. Mieszkanie urządzone z gustem. Ubranie w najlepszym guście. Mieć gust. Nie mieć gustu. 2. «upodobanie,… …   Słownik języka polskiego

  • kark — m III, D. u, N. karkkiem; lm M. i «tylna część szyi granicząca z grzbietem» Gruby, szeroki, tłusty kark. ◊ Iść, jechać, lecieć, pędzić itp. na złamanie karku «iść, jechać, pędzić itp. bardzo szybko, na oślep, nie zwracając uwagi na… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”