- sękaty
- «pełen sęków, pokryty sękami»
Sękaty kij.
Sękate drzewo.
◊ Sękate palce «palce rąk, nóg o nierównych, zgrubiałych, wystających na kształt sęków stawach»
Słownik języka polskiego . 2013.
sękaty
Look at other dictionaries:
sękaty — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} mający wiele sęków : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sękate drzewo. Sękaty kij. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sękaty — 1. Sękata dusza, natura «o kimś upartym, przekornym»: (...) sękate dusze, trudno się z nimi dogadać. Roz bezp 1997. 2. Sękate palce «palce rąk lub nóg o nierównych, zgrubiałych, wystających na kształt sęków stawach»: (...) patrzył, jak stary… … Słownik frazeologiczny
dusza — 1. Aż dusza rośnie «powiedzenie wyrażające radość, zadowolenie z czegoś»: (...) zgodnie pracują, pomagają sobie... aż dusza rośnie (...). Roz bezp 2001. 2. Bratnia, pokrewna, przyjazna dusza «człowiek bliski komuś pod jakimś względem, podobny do… … Słownik frazeologiczny
natura — 1. Coś jest, coś staje się czyjąś drugą naturą «ktoś przyzwyczaił się, przyzwyczaja się do jakiegoś postępowania, do odruchowego zachowywania się w jakiś sposób»: Nie najeżaj się, kiedy coś idzie nie po twojej myśli, nie pozwól, by rozdrażnienie… … Słownik frazeologiczny
palec — 1. Chodzić koło kogoś na palcach «bardzo troskliwie obchodzić się z kimś, opiekować się kimś, dbać o kogoś»: Chodzisz koło niej na palcach, a ona ci tylko pyskuje! Ładne mi wychowanie. Roz bezp 2002. 2. Maczać w czymś palce «brać udział, zwykle… … Słownik frazeologiczny
kij — m I, D. a; lm M. e, D. ów 1. «prosty drąg drewniany; łodyga, patyk, laska» Kij gruby, ostrugany, sękaty. Kij bambusowy, trzcinowy, wiklinowy. Kij dziadowski, podróżny, żebraczy. Szczotka na kiju. Bić, obić, uderzyć, walnąć, zdzielić kijem; dostać … Słownik języka polskiego
kijaszek — m III, D. kijaszekszka, N. kijaszekszkiem; lm M. kijaszekszki zdr. od kijek. Cienki, sękaty kijaszek. Podpierać się kijaszkiem … Słownik języka polskiego
pień — m I, D. pnia; lm M. pnie, D. pni 1. «wieloletnia zdrewniała łodyga drzewa osiągająca zwykle znaczną wysokość i grubość; stanowi kolumnę, na której wspiera się korona drzewa oraz łączy koronę z korzeniami» Cienki, potężny, smukły, strzelisty,… … Słownik języka polskiego
sękacz — m II, D. a; lm M. e, D. y a. ów 1. «kij sękaty; drzewo gałęziste, sękate» 2. «ciasto cukiernicze piaskowo biszkoptowe; pieczone w specjalny sposób na obracającym się rożnie, w celu otrzymania zwisających nacieków (sęków)» … Słownik języka polskiego
sękatość — ż V, DCMs. sękatośćści, blm rzecz. od sękaty … Słownik języka polskiego
