Słownik języka polskiego . 2013.
brzeszczot — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u || a, Mc. brzeszczotocie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} płaska stalowa, tnąca część piły lub piłki, mająca zęby na jednym lub obu brzegach : {{/stl 7}}{{stl 10}}Złamać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
klinga — ż III, CMs. klingandze; lm D. kling «ostrze broni siecznej: szabli, szpady, floretu itp.: głownia, brzeszczot» ‹niem.› … Słownik języka polskiego
wyrzynarka — ż III, CMs. wyrzynarkarce; lm D. wyrzynarkarek 1. techn. «piła ręczna o wąskim brzeszczocie oraz kabłąku z rury stalowej napinającym brzeszczot, służąca do wyrzynania otworów i wykrojów w drewnie» 2. techn. «obrabiarka do drewna, w której… … Słownik języka polskiego
klinga — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. klingandze {{/stl 8}}{{stl 7}} ostrze, najważniejsza część broni siecznej (szpady, szabli, floretu) od rękojeści w dół; brzeszczot, głownia <niem.> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
