brzęczeć

brzęczeć
ndk VIIb, \brzęczećczę, \brzęczećczysz, brzęcz, \brzęczećczał, \brzęczećczeli
«wydawać, wytwarzać brzęk; brzmieć»

Brzęczą dzwonki (uprzęży), szyby w oknach.

Mucha, pszczoła brzęczy.

◊ Brzęcząca moneta, gotówka «pieniądze, często w złocie lub srebrze, będące w dyspozycji właściciela, nie złożone w banku»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • brzęczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIa, brzęczećczę, brzęczećczy, brzęczećczał, brzęczećczeli {{/stl 8}}{{stl 7}} wydawać długotrwały, niegłośny, wibrujący dźwięk : {{/stl 7}}{{stl 10}}Muchy brzęczą. Brzęczą styczniki w szafie rozdzielczej. Samolot… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • brzęczeć — pot. Brzęczeć komuś nad uchem «absorbować kogoś, przeszkadzać komuś w czymś, mówiąc do niego bez przerwy»: Nie brzęcz mi już nad uchem, chcę chwilę poczytać spokojnie. Roz bezp 2002. Brzęcząca moneta zob. moneta 2. Zamienić coś na brzęczącą… …   Słownik frazeologiczny

  • ucho — 1. Ciągnąć, wyciągnąć kogoś za uszy «pomagać, pomóc komuś w osiągnięciu czegoś, co jest, było dla niego bardzo trudne, przekracza, przekraczało jego możliwości»: Okazało się prędko, że i Zbyszek jest bystry, zdolny, a w zamian za lekcje… …   Słownik frazeologiczny

  • Brencz — Nom polonais, normalement écrit Brecz (avec une cédille sous le e, montrant que celui ci est nasalisé). Il devrait être lié au nom brzek , (= bourdonnement, tintement, cliquetis) ou au verbe brzeczec (= bourdonner, sonner) …   Noms de famille

  • brelok — m III, D. a, N. brelokkiem; lm M. i «ozdobny wisiorek z metalu, półszlachetnych kamieni, korali itp., przyczepiony do bransoletki, zegarka, paska itp.» Brzęczeć, dzwonić brelokami. ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

  • brzęczenie — n I rzecz. od brzęczeć …   Słownik języka polskiego

  • metalicznie — przysłów. od metaliczny w zn. 2 Błyszczeć, brzęczeć, brzmieć metalicznie …   Słownik języka polskiego

  • nucić — ndk VIa, nucićcę, nucićcisz, nuć, nucićcił, nucićcony 1. «śpiewać półgłosem lub śpiewać samą tylko melodię bez słów» Nucić cicho, z cicha, półgłosem. Nucić wesoło. Nucić basem, słabym głosem. Nucić piosenkę, melodię. 2. poet. «o ptakach: śpiewać …   Słownik języka polskiego

  • zabrzęczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIa, zabrzęczećczę, zabrzęczećczy, zabrzęczećczał, zabrzęczećczeli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wydać brzęk; zacząć brzęczeć; zadzwonić, zadźwięczeć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zabrzęczały …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”