sofistyka

ż III, CMs. \sofistykayce, blm

1. «ruch umysłowy stworzony przez sofistów w starożytnej Grecji w V w. p.n.e.»

2. «metoda argumentacji stosowana przez późniejszych sofistów, polegająca na wykorzystywaniu wieloznaczności pojęć i na stosowaniu sofizmatów; potocznie: posługiwanie się nieuczciwą argumentacją w celu udowodnienia fałszywej tezy»

Uprawiać sofistykę.

‹gr.›