buczenie

buczenie
n I
rzecz. od buczeć

Buczenie elektrowozu, samolotów.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • bąk — m III, DB. a, N. bąkkiem; lm M. i 1. pot. «trzmiel lub inny owad wydający w locie charakterystyczne buczenie» Bąki buczą grubym basem, zbierają pyłki z kwiatów. ◊ Opić się czymś jak bąk «napić się czegoś w dużej ilości» ◊ Zbijać bąki «spędzać… …   Słownik języka polskiego

  • bu — ndm «wyraz naśladujący buczenie, płacz» Bu! u! z buczeniem przeleciał trzmiel. Bu… bu… popłakuje dziecko …   Słownik języka polskiego

  • chrabąszcz — m II, DB. a; lm M. e, D. y a. ów «Melolontha, niewielki brązowy chrząszcz występujący w kilku gatunkach, z których najpospolitszy w Polsce jest chrabąszcz majowy (Melolontha melolontha), żerujący na liściach drzew, groźny szkodnik w leśnictwie i… …   Słownik języka polskiego

  • przydźwięk — m III, D. u, N. przydźwiękkiem; lm M. i 1. «dźwięk towarzyszący innemu dźwiękowi, głosowi» Metaliczny przydźwięk. 2. fiz. rad. «zakłócenie telekomunikacyjne polegające na nakładaniu się przebiegów elektrycznych źródła zasilania na sygnał… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”