spodlić

spodlić
dk VIa, \spodlićlę, \spodlićlisz, \spodlićlij, \spodlićlił, \spodlićlony
rzad. «uczynić podłym, znikczemnić; rzadziej: zhańbić»
spodlić się «stać się podłym; spodleć»

Spodlić się złym uczynkiem.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • zeszmacić — dk VIa, zeszmacićcę, zeszmacićcisz, zeszmać, zeszmacićcił, zeszmacićcony 1. pot. «zrobić z czegoś szmatę; wyświechtać, zszargać, zniszczyć» Zeszmacić ubranie, książkę. Zeszmacony obrus, materiał. 2. posp. «spowodować, że ktoś stanie się szmatą,… …   Słownik języka polskiego

  • spodleć — dk III, spodlećeję, spodlećejesz, spodlećej, spodlećlał, spodlećeli, spodlećlały, spodlećlali pot. «stać się podłym; znikczemnieć, spodlić się» …   Słownik języka polskiego

  • spodlenie — ↨ spodlenie się n I rzecz. od spodleć, spodlić (się) …   Słownik języka polskiego

  • sprostytuować — dk IV, sprostytuowaćtuuję, sprostytuowaćtuujesz, sprostytuowaćtuuj, sprostytuowaćował, sprostytuowaćowany rzad. «uczynić prostytutką, doprowadzić do prostytucji» przen. «sprowadzić do niskiego poziomu moralnego, zwykle dla jakichś korzyści,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”