spódnica

spódnica
ż II, DCMs. \spódnicacy; lm D. \spódnicaic
«część wierzchniego stroju kobiecego od pasa w dół, noszona zwykle do bluzki lub żakietu»

Spódnica wełniana, samodziałowa, jedwabna.

Spódnica krótka, długa, sportowa.

Spódnica kloszowa, plisowana, układana, w kliny.

Nosić ciemną spódnicę do białej bluzki.

Zakasać spódnicę powyżej kolan.

pot. Trzymać się czyjejś spódnicy «być uzależnionym od jakiejś kobiety, pozwolić kobiecie kierować swoim życiem»
□ Złej tanecznicy zawadza i rąbek u spódnicy.

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • spódnica — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIc {{/stl 8}}{{stl 7}} wierzchnia część damskiej garderoby od pasa w dół : {{/stl 7}}{{stl 10}}Długa, krótka, szeroka, wąska, plisowana spódnica. Spódnica bawełniana, wełniana.{{/stl 10}}{{stl 18}}ZOB. {{/stl 18}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • spódnica-spodnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. odm. oba człony: spódnica rz. ż IIc; spodnie rz. nmos, blp, D. spódnica spodnieni {{/stl 8}}{{stl 7}} szerokie spodnie damskie układające się jak spódnica : {{/stl 7}}{{stl 10}}Założyć spódnicę spodnie. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • spódnica-spodnie — odm. oba człony: spódnica ż II, DCMs. spódnica spodniecy; lm D. spódnica spodnieic; spodnie blp, D. spódnica spodnieni «krótkie, szerokie damskie spodnie tak uszyte, że wyglądają jak spódnica» Dziewczyna w spódnicy spodniach …   Słownik języka polskiego

  • spódnica — Żandarm, policjant itp. w spódnicy a) «kobieta żandarm, policjant itp.»: Major – to na razie najwyższy stopień, jaki osiągnęła kobieta w polskim wojsku. Ale nikt nie ma wątpliwości, że pojawienie się generała w spódnicy to tylko kwestia czasu.… …   Słownik frazeologiczny

  • klin — m IV, D. a, Ms. klinnie; lm M. y 1. «kawałek drewna lub metalu, element w postaci bryły ograniczonej z dwu stron powierzchniami zbieżnymi, używany do rozszczepiania twardych materiałów, służący jako maszyny proste (np. ostrze noża), do łączenia… …   Słownik języka polskiego

  • portfelowy — przym. od portfel (zwykle w zn. 1) Portfelowe przegródki. ∆ Spódnica portfelowa «spódnica nie zszyta z jednego boku, z zachodzącymi na siebie głęboko połami» …   Słownik języka polskiego

  • trzeszczeć — dk VIIb, trzeszczećczę, trzeszczećczysz, trzeszcz, trzeszczećczał, trzeszczećczeli 1. «wydawać chrzęst, trzask, zwykle na skutek pękania, łamania się, rozrywania się czegoś lub tarcia; chrobotać, chrzęścić, skrzypieć» Deski, schody, suche gałązki …   Słownik języka polskiego

  • wełniak — m III, D. a, N. wełniakkiem; lm M. i 1. «tkanina samodziałowa o niewidocznej lnianej osnowie i wełnianym wątku, tkana zwykle w barwne pasy; używana na kobiece stroje ludowe, na narzuty na łóżka itp.» Spódnica, zapaska z wełniaka. Tkać wełniaki. 2 …   Słownik języka polskiego

  • wychodzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, wychodzićdzę, wychodzićdzi, wychodzićchodź, {{/stl 8}}– wyjść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IXd, wychodzićjdę, wychodzićjdzie, wyjdź, wyszedł, wyszła, wyszli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • łeb — 1. pot. Biec, gnać, lecieć, pędzić, uciekać itp. na łeb na szyję, na złamanie karku «biec, uciekać itp. bardzo szybko, co tchu, w wielkim pośpiechu, nie zwracając uwagi na przeszkody i niebezpieczeństwo»: (...) wdział swoje połatane buty i,… …   Słownik frazeologiczny

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”