stękać

stękać: ndk I, \stękaćam, \stękaćasz, \stękaćają, \stękaćaj, \stękaćał - stęknąć dk Va, \stękaćnę, \stękaćniesz, \stękaćnij, \stękaćnął, \stękaćnęła, \stękaćnęli, \stękaćnąwszy

1. «wydawać ciężkie, głośne westchnienia»

Stękać z bólu.

Stęknąć z wysiłku.

2. tylko ndk «uskarżać się na coś, zwłaszcza na ból; narzekać, wyrzekać»

Ciągle stękał na ból stawów.

Stękał, że mu bieda.

3. tylko ndk «jąkać się, zacinać się, mylić się recytując, czytając coś»

Dukał i stękał czytając referat.

4. łow. «o łosiu i jeleniu: wydawać charakterystyczny głos w okresie godowym»

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

stękać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, stękaćam, stękaća, stękaćają {{/stl 8}}– stęknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, stękaćnę, stękaćnie, stękaćnij, stękaćnął, stękaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} wydawać głuche, ciężkie westchnienia : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stęknąć — → stękać … Słownik języka polskiego
postękiwać — ndk VIIIb, postękiwaćkuję, postękiwaćkujesz, postękiwaćkuj, postękiwaćiwał 1. «stękać raz po raz, od czasu do czasu; stękać cicho» Postękiwać z wysiłku, z bólu. 2. łow. «o byku łosia, jelenia: wydawać głos wabiący samice w czasie rui, stękać od… … Słownik języka polskiego
stękanie — n I rzecz. od stękać … Słownik języka polskiego
postękiwać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, postękiwaćkuję, postękiwaćkuje {{/stl 8}}{{stl 7}} wydawać stęknięcia, zwykle cicho, raz za razem, od czasu do czasu; stękać z cicha : {{/stl 7}}{{stl 10}}Postękiwał, powłócząc niesprawną nogą. Postękiwać z wysiłku … Langenscheidt Polski wyjaśnień

Academic Dictionaries and Encyclopedias