superlatiwus

superlatiwus
m IV, D. \superlatiwuswu, Ms. \superlatiwuswie; lm M. \superlatiwuswy
jęz. «najwyższy stopień przymiotnika lub przysłówka; przymiotnik, przysłówek w tym stopniu, np. najdłuższy, najdłużej; superlatyw»

Końcówki superlatiwu.

Przymiotnik w superlatiwie.

Utworzyć superlatiwus przysłówka.

łac.

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • superlatyw — m IV, D. u, Ms. superlatywwie; lm M. y 1. → superlatiwus 2. zwykle w lm «słowa najwyższego uznania, zachwytu» Mówić, wyrażać się o kimś, o czymś w (samych) superlatywach. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”