- buntowniczy
- «skłonny, skory do buntu, podniecający do buntu; buntujący się»
Duch buntowniczy.
Pieśń buntownicza.
Przyjąć postawę buntowniczą.
Słownik języka polskiego . 2013.
buntowniczy
Look at other dictionaries:
buntowniczy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. IIb {{/stl 8}}{{stl 7}} będący przejawem sprzeciwu wobec kogoś (czegoś), od kogo (czego) jest się zależnym; skłonny do takiego sprzeciwu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Buntowniczy song. Buntownicza młodzież. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
buntowniczo — przysłów. od buntowniczy Buntowniczo usposobiony … Słownik języka polskiego
buntowniczość — ż V, DCMs. buntowniczośćści, blm rzecz. od buntowniczy Buntowniczość wieku młodzieńczego. Buntowniczość charakteru … Słownik języka polskiego
duch — m III, DB. a 1. blm «energia psychiczna, właściwości psychiczne człowieka; umysł, świadomość, myślenie, dusza» Siła, hart, moc ducha. Spokój ducha. Muzyka, poezja to pokarm dla ducha. ◊ W szczerości, w skrytości, w pokorze, w prostocie lub w… … Słownik języka polskiego
niesforny — niesfornyni, niesfornyniejszy «nie dający się ująć w karby; nie chcący się podporządkować; niezdyscyplinowany, nieposłuszny, buntowniczy» Niesforne dzieci. Niesforna gromada chłopców. przen. Niesforny kosmyk włosów … Słownik języka polskiego
rebeliancki — rebelianckiccy przestarz. «dotyczący rebelii, rebeliantów; buntowniczy» Wystąpienia rebelianckie … Słownik języka polskiego
buntowniczo — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. buntowniczy: Buntowniczo nastawiona załoga. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rebeliancki — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, rebelianckiccy {{/stl 8}}{{stl 7}} mający związek z rebelią, rebeliantami, odnoszący się do rebelii, rebeliantów; buntowniczy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Oddziały, napady rebelianckie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
