- szczęśliwiec
- m II, DB. \szczęśliwiecwca; lm M. \szczęśliwiecwcy, DB. \szczęśliwiecwców«człowiek, któremu się poszczęściło; człowiek szczęśliwy»
Należał do tych szczęśliwców, którzy zawsze wygrywają.
Słownik języka polskiego . 2013.
szczęśliwiec
Look at other dictionaries:
szczęśliwiec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIb, W. szczęśliwiecwcze || szczęśliwiecwcu; lm M. szczęśliwiecwcy {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek, który ma szczęście, powodzenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Oto szczęśliwiec, który zgarnął wszystkie nagrody. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szczęściarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y pot. «człowiek, któremu się szczęści, któremu się w czymś poszczęściło, mający w życiu szczęście; szczęśliwiec» Szczęściarz z niego, wygrał na loterii … Słownik języka polskiego
