Szczupła dziewczyna.
Szczupły chłopak.
Szczupłe ręce, ramiona, nogi.
Szczupły majątek, fundusz.
Szczupłe dochody, środki, zapasy.
Szczupłe grono ludzi.
Słownik języka polskiego . 2013.
szczupły — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, szczupłypli, szczupłyplejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wysmukły, chudy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szczupły człowiek. Szczupła sylwetka. Szczupła twarz. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szczupłość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. szczupłośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od przym. szczupły w zn. 1.: Szczupłość sylwetki. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}}od przym.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gest — 1. Gest teatralny «gest przesadny, sztuczny, nienaturalny, patetyczny»: Szczupły, wysoki, miękki i jakiś niedbały, wykonywał rękami sztuczne, teatralne gesty. T. Różewicz, Opowiadania. 2. Mieć (szeroki, pański) gest «być hojnym, szczodrym,… … Słownik frazeologiczny
tur — Ktoś (chłop) jak tur, silny jak tur «o mężczyźnie bardzo silnym fizycznie, mającym mocną budowę»: Szura był szczupły i zwinny jak piskorz, Gawriła powolny, ale silny jak tur. Tarzali się po śniegu prychając i stękając, mocowali się, odskakiwali… … Słownik frazeologiczny
brunecik — m III, DB. a, N. brunecikkiem; lm M. ci owie, te i, DB. ów zdr. od brunet Szczupły brunecik … Słownik języka polskiego
chmielowy — przym. od chmiel a) w zn. 1: Szyszki, pędy chmielowe. Tyczki chmielowe. Chmielowy zapach. Napój chmielowy. ∆ bot. Drzewo chmielowe → chmielograb ∆ Lucerna chmielowa «Medicago lupulina, roślina pastewna, gatunek lucerny o drobnych żółtych… … Słownik języka polskiego
chudawy — chudawywi «dość chudy; szczupły» Mizerny, chudawy chłopiec … Słownik języka polskiego
chudy — chudzi, chudszy 1. «mający mało ciała; bardzo szczupły» Chudy chłopak. Chuda szkapa. Chude ręce, nogi. Chudy jak patyk, jak tyka, jak wiór, jak szczapa. przen. a) «cienki, mizerny, lichy, niepokaźny» Chude kłosy. Chuda trawa … Słownik języka polskiego
cienki — cienkincy, cieńszy 1. «mający niewielki przekrój poprzeczny, mały obwód, nieznaczną grubość; wysmukły, szczupły, chudy; wąski, wydłużony; niegruby, płaski; drobny, miałki» Cienki drut. Cienkie ręce, nogi. Cienkie brwi. Cienkie płótno. Cienki… … Słownik języka polskiego
drobny — drobnyni, drobnyniejszy 1. «mały, niewielki» a) «pod względem objętości, rozmiarów» Drobne muszki, komary, owady, rybki. Drobna zwierzyna. Drobny druk. Drobne pismo. Talerz rozbił się w drobne kawałki. Chodzić drobnymi kroczkami. ∆ Drobny inwenta … Słownik języka polskiego
