burzyciel

burzyciel
m I, DB. -a; lm M. -e, DB. -i
książk. «ten, kto niszczy, burzy coś»
zwykle w zn. przen.

Burzyciel starego porządku.

Burzyciel pokoju.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • burzyciel — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. i {{/stl 8}}{{stl 7}} podniośle: ten, kto niszczy istniejący ład, harmonię : {{/stl 7}}{{stl 10}}Burzyciel wiekowych tradycji, zwyczajów, starego porządku. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • burzycielski — przym. od burzyciel Burzycielskie teorie. Burzycielski charakter …   Słownik języka polskiego

  • burzycielski — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, burzycielskiscy, {{/stl 8}}{{stl 7}}od rz. burzyciel: Burzycielskie przemówienie. Burzycielska teza. Burzycielska natura. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • dewastator — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. dewastatororze; lm M. dewastatororzy {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba dokonująca bezwzględnej dewastacji czegoś; niszczyciel, burzyciel {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”