Blizna szpeciła twarz.
Brzydka cera ją szpeciła.
Pałac szpeciły przybudówki.
Szpecić język wulgaryzmami.
Słownik języka polskiego . 2013.
szpecić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, szpecićcę, szpecićci, szpeć, szpecićcony {{/stl 8}}{{stl 7}} oddziaływać ujemnie na wygląd kogoś lub czegoś; czynić szpetnym, brzydkim : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pryszcze szpeciły jej skórę. Odrapane ściany szpeciły… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
шпетить — шпечу оскорблять, укорять, высмеивать (Державин), укр. шпетити поносить, ругать . Непосредственно, по видимому, из польск. szpecic загрязнять, портить , о котором ср. Брюкнер 553; Мi. ЕW 342; Штрекель, AfslPh 28, 529. Источником, как правило,… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
deformować — ndk IV, deformowaćmuję, deformowaćmujesz, deformowaćmuj, deformowaćował, deformowaćowany «czynić niekształtnym, psuć kształt właściwy; zniekształcać, szpecić» Blizny deformowały jego twarz. Tłumacząc deformował tekst oryginału. deformować się… … Słownik języka polskiego
kazić — ndk VIa, każę, kazisz, kaź, kaził, każony 1. przestarz. «działać na kogoś albo na coś niszcząco, szkodliwie; psuć, szpecić» Grymas kazi rysy jej twarzy. 2. przestarz. «demoralizować, gorszyć» Kazi umysły złym przykładem … Słownik języka polskiego
szpecenie — n I rzecz. od szpecić … Słownik języka polskiego
