ślubny

ślubny
\ślubnyni
przym. od ślub w zn. 1

Ślubna suknia.

Prezent ślubny.

Ślubna obrączka.

∆ Ślubna córka, ślubny syn «córka, syn, których rodzice pozostawali w legalnym związku małżeńskim»
∆ Ślubna małżonka, żona, ślubny małżonek, mąż «mąż, żona prawnie zaślubieni»
książk. Stanąć na ślubnym kobiercu «zawrzeć związek małżeński»
ślubny, ślubna w użyciu rzecz., pot. żart. «mąż, żona»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • ślubny — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, ślubnyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odnoszący się do ceremonii ślubu; związany z udziałem w tej ceremonii : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ślubne obrączki. Suknia ślubna. Orszak ślubny …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ślubny — Stanąć (z kimś) na ślubnym kobiercu zob. ołtarz 2 …   Słownik frazeologiczny

  • ślubny — Mąż Eng. A husband …   Słownik Polskiego slangu

  • List of bagpipes — Western Europe= Great Britain*Great Highland Bagpipe: the world s most commonly played bagpipe. *Northumbrian smallpipes: a smallpipe with a closed end chanter played in staccato. *Border pipes: also called the Lowland Bagpipe , commonly confused …   Wikipedia

  • Anexo:Gaitas — Contenido 1 Europa occidental 1.1 Gran Bretaña 1.2 Irlanda 1.3 Francia 1.4 Países Bajos y Bélgic …   Wikipedia Español

  • dar — m IV, D. u, Ms. darze; lm M. y 1. «to, co się komuś daje, ofiarowuje; upominek, prezent, ofiara, datek; akt podarowania» Bogaty, hojny, szczodry dar. Dar ślubny. Dary w naturze, w pieniądzach. Dar dla matki, dla nowożeńców. Dary na odbudowę Zamku …   Słownik języka polskiego

  • kontrakt — m IV, D. u, Ms. kontraktkcie; lm M. y «układ, umowa zawarta na piśmie między stronami, określająca warunki i zobowiązania obu stron; dokument, dowód takiej umowy» Kontrakt ślubny, dzierżawczy. Spisać, podpisać, odnowić kontrakt. Zerwać kontrakt.… …   Słownik języka polskiego

  • mirtowy — przym. od mirt Gaj, krzew mirtowy. Mirtowy wianek ślubny …   Słownik języka polskiego

  • obrączka — ż III, CMs. obrączkaczce; lm D. obrączkaczek 1. «pierścionek ślubny (rzadziej: zaręczynowy) bez oczka» Srebrna, złota obrączka. Nosić, założyć obrączkę. 2. «opaska aluminiowa z odpowiednim napisem, zakładana na nogę ptakom (zwykle przelotnym) w… …   Słownik języka polskiego

  • obrządek — m III, D. obrządekdku, N. obrządekdkiem; lm M. obrządekdki 1. «zespół czynności wykonywanych według ustalonego trybu w związku z uroczystością; ceremonia» Obrządek ślubny, pogrzebowy. Uroczysty obrządek. Coś się odbyło zgodnie z dawnym obrządkiem …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”