bywalec

bywalec
m II, DB. \bywaleclca, W. \bywaleclcze; lm M. \bywaleclcy, DB. \bywaleclców
1. «człowiek często bywający w danym miejscu, stały gość jakiegoś lokalu, teatru itp.»

Być stałym bywalcem kawiarni, koncertów (a. na koncertach), teatru.

2. «człowiek, który zwiedził kawał świata, dużo widział, człowiek bywały w świecie»

Dzieci słuchały opowieści marynarza bywalca.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • bywalec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIb, W. bywaleclcu || bywaleclcze; lm M. bywaleclcy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} człowiek często obecny w danym miejscu, np. w teatrze, w kawiarni : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bywalec… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Fungola — were an alternative rock group from Perth, Scotland. The band were formed in Perth, Scotland in 1996 and consisted of Paul Bywalec (vocals/guitar), Michael Cattanach (guitar), Dave Robb (bass/screaming) and Colin Brown (drums). They played their… …   Wikipedia

  • bywalczyni — ż I, DCMs. bywalczynini; lm D. bywalczyniyń «kobieta bywalec» Częsta bywalczyni kawiarni, spotkań literackich …   Słownik języka polskiego

  • cukierniany — cukiernianyni przym. od cukiernia Ciastka cukierniane. Bywalec cukierniany …   Słownik języka polskiego

  • kawiarniany — kawiarnianyni «odnoszący się do kawiarni; bywający, spotykany w kawiarniach» Ogródek kawiarniany. Dyskusje kawiarniane. Bywalec kawiarniany. Prowadzić życie kawiarniane …   Słownik języka polskiego

  • klubowicz — m II, DB. a; lm M. e, DB. ów żart. «członek, bywalec klubu» …   Słownik języka polskiego

  • lokalowy — lokalowywi przym. od lokal a) w zn. 1: Złe warunki lokalowe. Ogłoszenia lokalowe. ∆ Prawo lokalowe «przepisy regulujące gospodarkę lokalami, zarząd nimi, sprawy dotyczące najmu lokali itp.» b) w zn. 2: Bywalec lokalowy …   Słownik języka polskiego

  • salonowiec — m II, D. salonowiecwca; lm D. salonowiecwców 1. B.=D.; lm M. salonowiecwcy, B.=D. przestarz. «bywalec salonowy, człowiek o wykwintnych manierach, elegancki, wytworny, wyrobiony towarzysko» 2. B.=M.; lm M. salonowiecwce, B.=M. posp. żart. «zabawa… …   Słownik języka polskiego

  • światowiec — m II, DB. światowiecwca, W. światowiecwcze (światowiecwcu); lm M. światowiecwcy, DB. światowiecwców «człowiek światowy, obyty w towarzystwie; bywalec, salonowiec» Mieć maniery światowca …   Słownik języka polskiego

  • teatralny — teatralnyni 1. «dotyczący teatru i spraw z nim związanych, nadający się, przeznaczony dla teatru, występujący, wystawiany w teatrze, mieszczący się, pracujący w teatrze, dla teatru; sceniczny» Problematyka teatralna. Krytyk, recenzent,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”