świstać

świstać
ndk IX, świszczę, świszczesz, świszcz, \świstaćał, \świstaćany a. I, \świstaćam, \świstaćasz, \świstaćają, \świstaćaj - świsnąć dk Va, \świstaćnę, świśniesz, świśnij, \świstaćnął, \świstaćnęła, \świstaćnęli, świśnięty, \świstaćnąwszy
1. «wydawać świst»

Świstać na palcach.

Świstać na piszczałce.

Lokomotywa świsnęła przeraźliwie.

Kule świstały koło uszu.

Świszczący oddech.

∆ Świstać melodię «wygwizdywać melodię»
∆ Świstać na psa, na gołębie itp. «świszcząc przywoływać psa, gołębie itp.»
2. «o ptakach i niektórych zwierzętach: wydawać głos przypominający gwizd»

Świstak świszcze.

pot. Jak rak świśnie, a ryba piśnie «nigdy»
3. «machać czymś ze świstem; sprawiać, że coś wydaje świst; śmigać czymś»

Świstać batem, rózgą.

Żołnierzowi, co grał zucha (…) świsnął szablą koło ucha. (Mickiewicz)


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • świstać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa a. VIIIa, świszczę || świstaćam, świszcze || świstaća, świszczą || świstaćają, świstaćany {{/stl 8}}– świsnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, świstaćnę, świśnie, świśnij, świstaćnął, świstaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • fiukać — ndk I, fiukaćam, fiukaćasz, fiukaćają, fiukaćaj, fiukaćał, fiukaćany fiuknąć dk Va, fiukaćnę, fiukaćniesz, fiukaćnij, fiukaćnął, fiukaćnęła, fiukaćnęli, fiukaćnąwszy, pot. «wydawać gwizd; gwizdać, świstać» Lokomotywa fiuknęła. Ptaki fiukają w… …   Słownik języka polskiego

  • poświstywać — ndk VIIIa, poświstywaćtuję, poświstywaćtujesz, poświstywaćtuj, poświstywaćywał 1. «świstać, gwizdać z cicha, z przerwami; od czasu do czasu wydawać świst» Poświstywać wesoło. Poświstywali na konie. Poświstywała przez sen. 2. «machać, poruszać… …   Słownik języka polskiego

  • świsnąć — dk Va, świsnąćnę, świśniesz, świśnij, świsnąćnął, świsnąćnęła, świsnąćnęli, świśnięty, świsnąćnąwszy 1. forma dk czas. świstać (p.) 2. pot. «chwycić coś ukradkiem, skraść, ukraść» Kto mi świsnął ołówek? 3. pot. «uderzyć, trzasnąć» Świsnąć kogoś… …   Słownik języka polskiego

  • świstanie — n I rzecz. od świstać …   Słownik języka polskiego

  • świszczeć — ndk VIIb, świszczećczę, świszczećczysz, świszcz, świszczećczał, świszczećczeli → świstać w zn. 1 ◊ Pędzić, mknąć, wywijać czymś itp. aż w uszach świszczy, aż powietrze świszczy (w uszach) «pędzić, mknąć, wywijać czymś bardzo szybko, ze świstem» …   Słownik języka polskiego

  • świsnąć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}świstać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}świsnąć II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} ukraść coś komuś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kto mi świsnął… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • świszczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIa, świszczećczę, świszczećczy, świszczećczał, świszczećczeli {{/stl 8}}{{stl 7}} wydawać świst; świstać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wiatr świszczy w ruinach zamczyska. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”