świtać

świtać
ndk I, \świtaćta, \świtaćają, \świtaćał
«o dniu, poranku itp.: zaczynać być widocznym, ukazywać się; wstawać»

Dzień, ranek świta.

Jasność świtała na horyzoncie.

◊ Coś komuś świta (w głowie) «ktoś zaczyna coś rozumieć, czegoś się domyśla»
◊ Coś (np. myśl, pomysł, idea, zamiar, projekt) komuś świta w głowie «coś przychodzi komuś do głowy, powstaje w czyimś umyśle»
przen.

Świtała im nadzieja powrotu do kraju.

świta nieos.
«zaczyna się świt; rozwidnia się, dnieje»

Na wschodzie już świta.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • świtać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os dk VIIIa, świtaća, świtaćają {{/stl 8}}– zaświtać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o dniu: zaczynać się, pojawiać się, budzić się, wstawać : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • świtać — Mieć nagle pomysł; przyjść do głowy Eng. To have a sudden idea; to come to mind briefly …   Słownik Polskiego slangu

  • świtać w głowie — Mieć nagle pomysł; przyjść do głowy Eng. To have a sudden idea; to come to mind briefly …   Słownik Polskiego slangu

  • świtać we łbie — Mieć nagle pomysł; przyjść do głowy Eng. To have a sudden idea; to come to mind briefly …   Słownik Polskiego slangu

  • свет — род. п. а, укр. свiт, род. п. у, блр. свет, др. русск. свѣтъ, ст. слав. свѣтъ φῶς, φέγγος, αἰών (Остром., Клоц., Супр.), болг. свет(ът) (Младенов 577), сербохорв. све̑т, сви̏jет, словен. svȇt мир, люди , чеш. svět мир , слвц. svet, польск.… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • Schwitalla — Übername zu poln. switac »hell werden, tagen, dämmern« …   Wörterbuch der deutschen familiennamen

  • Switala — Übernamen zu poln. mda. switac »mit den Füßen schlagen« …   Wörterbuch der deutschen familiennamen

  • Switalla — Übernamen zu poln. mda. switac »mit den Füßen schlagen« …   Wörterbuch der deutschen familiennamen

  • świtanie — n I 1. rzecz. od świtać. 2. lm D. świtanieań → świt …   Słownik języka polskiego

  • rozwidniać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. nos ndk VIIIa, rozwidniać sięnia się {{/stl 8}}– rozwidnić się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, rozwidniać sięni się {{/stl 8}}{{stl 7}} dnieć, świtać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Już się rozwidnia. Rozwidniało się, gdy szedł do… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”