tężeć

tężeć
ndk III, \tężećeje, \tężećej, \tężećżał
1. «przechodzić ze stanu ciekłego w stan stały, stawać się gęstym, twardym, ścinać się»

Galaretka tężeje.

Błoto tężeje.

2. «stawać się nieruchomym, sztywnym; drętwieć, nieruchomieć»

Twarz mu tężeje.

3. «stawać się mocniejszym, intensywniejszym; wzmagać się»

Mróz, wiatr tężeje.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • tężec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. tężecżca, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} groźna choroba zakaźna rozwijająca się zwykle wskutek zanieczyszczenia rany ziemią zawierającą zarazki wytwarzające trujące toksyny; objawia się wysoką gorączką, bolesnymi,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • tężeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, tężećeję, tężećeje, tężećżał, tężećżeli {{/stl 8}}– stężeć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zmieniać stan skupienia z ciekłego na stały, stawać się… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • tężec — m II, D. tężecżca, blm «ostra choroba zakaźna wywołana przez jady laseczek tężcowych, które z ziemią dostają się do rany; objawia się wysoką gorączką, sztywnością karku, drgawkami, bolesnymi skurczami mięśni, zwłaszcza żwaczy, wzmożoną… …   Słownik języka polskiego

  • téžec — žca m (ẹ̑) min. rudnina barijev sulfat; barit: uporaba težca v papirništvu …   Slovar slovenskega knjižnega jezika

  • težíti — ím nedov., tudi téži (ȋ í) 1. s svojo težo povzročati komu težave pri gibanju, premikanju: nahrbtnik ga teži, zato hodi počasi; mokra obleka jih je težila 2. povzročati komu duševno neugodje, trpljenje: nekaj ga teži; teži ga občutek, da je… …   Slovar slovenskega knjižnega jezika

  • tizic — TIZÍC, tizicuri, s.n. Un fel de turtă prismatică făcută din baligă amestecată cu paie, folosită de ţărani drept combustibil sau ca material de construcţie. – Din tc. tezek. Trimis de claudia, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  TIZÍC s. (Munt., Olt. şi… …   Dicționar Român

  • gęstnieć — ndk III, gęstniećeje, gęstniećniał 1. «stawać się gęstym, spoistym, zwartym, nieprzenikalnym; tężeć, krzepnąć» Deszcz, dym gęstniał. Śnieżyca gęstniała. Zmierzch gęstniał. Las gęstnieje. Tłum na ulicy gęstniał. Gęstniejący miód, syrop. 2. «stawać …   Słownik języka polskiego

  • martwieć — ndk III, martwiećeję, martwiećejesz, martwiećwiał, martwiećeli «stawać się martwym; stawać się nieruchomym, nieczułym, tracić czucie; obumierać, sztywnieć, drętwieć, tężeć» Martwieć z zimna, z mrozu. Palce, kończyny martwieją …   Słownik języka polskiego

  • tężcowy — med. «wywołujący tężec, będący objawem tężca» Tężcowe skurcze mięśni. Toksyny tężcowe …   Słownik języka polskiego

  • wiązać — ndk IX, wiążę, wiążesz, wiąż, wiązaćał, wiązaćany 1. «umocowywać (tkaninę, wstążkę itp.) tworząc węzeł, kokardę; łączyć końce (tkaniny, taśmy, sznura itp.), przeplatając je w węzeł, kokardę» Wiązać końce sznura. Wiązać zerwaną nić. Wiązać krawat …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”