tropiciel

tropiciel
m I, DB. -a; lm M. -e, DB. -i a. -ów
1. «osoba znająca się na tropach, tropieniu i osaczaniu zwierzyny; myśliwy tropiący zwierzynę»

Tropiciele wilków.

przen. «ktoś zajmujący się tropieniem, ściganiem kogoś»

Tropiciel przemytników, kłusowników.

2. lm B.=M.
łow. «pies myśliwski używany do tropienia zwierzyny; tropowiec»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • tropiciel — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. i {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} osoba zajmująca się tropieniem zwierzyny, ktoś znający się na tropach i osaczaniu zwierzyny; myśliwy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Tropiciel… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”