cedzić

cedzić
ndk VIa, cedzę, cedzisz, cedź, cedził, cedzony
1. «przepuszczać płyn przez filtr, sito itp. w celu oczyszczenia go lub oddzielenia części stałych; filtrować»

Cedzić mleko.

Cedzić kluski.

2. «powoli, z przerwami pić lub przelewać coś; sączyć»

Cedzić herbatę małymi łykami.

Cedzić piwo z kufla, wino z kieliszka.

Cedzić lekarstwo, krople na łyżeczkę.

3. «mówić bardzo wolno, oddzielając wyrazy przerwami»

Cedzić słówka.

Cedzić każde słowo.

Cedzić słowo po słowie.

Cedzić słowa przez zęby.

cedzić się «być cedzonym»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • cedzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, cedzićdzę, cedzićdzi, cedź, cedzićdzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przelewać ciecz przez coś działającego jak sito, by ją oczyścić lub oddzielić znajdujące się w niej… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • цедить — цежу, цеж жидкий, процеженный раствор овсяной муки , укр. цiдити, цiджу, блр. цудзiць, цуджу цедить, пить помногу , русск. цслав. цѣдити διυλίζειν, болг. цедя цежу , сербохорв. циjѐдити, ци̏jеди̑м – то же, словен. cediti, cedim, чеш. cediti,… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • cedzenie — ↨ cedzenie się n I rzecz. od cedzić (się) …   Słownik języka polskiego

  • mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… …   Słownik języka polskiego

  • sączyć — ndk VIb, sączyćczę, sączyćczysz, sącz, sączyćczył, sączyćczony 1. «pić powoli, po trochu; wysączać» Sączyć wino z kielicha. Sączyć napój przez słomkę. 2. «powoli, po trochu wlewać gdzieś jakiś płyn» Sączyć wino do kieliszków. 3. «wydzielać jakąś… …   Słownik języka polskiego

  • wyraz — m IV, D. u, Ms. wyrazzie; lm M. y 1. «znak językowy nazywający jednostkowy przedmiot materialny lub klasę jednorodnych przedmiotów materialnych, treści psychiczne, czynności, stany, cechy, wyrażający relacje między elementami rzeczywistości lub… …   Słownik języka polskiego

  • ząb — m IV, D. zęba, Ms. zębie; lm M. zęby 1. «każdy z drobnych tworów w kształcie płytki lub stożka zbudowanych z zębiny, pokrytej szkliwem, osadzonych w zębodole obu szczęk u człowieka i zwierząt kręgowych; służy do chwytania i rozdrabniania… …   Słownik języka polskiego

  • cijediti — cijéditi (se) nesvrš. <prez. cijȇdīm (se), pril. pr. īvši (se), prid. trp. cijȇđen> DEFINICIJA 1. (što) a. stišćući prstima istiskivati sok [cijediti limun] b. propuštati tekućinu kroza što (cjediljku, krpu) da se zadrži ono što nije… …   Hrvatski jezični portal

  • sączyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, sączyćczę, sączyćczy, sączyćczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wolno wlewać jakiś płyn do czegoś, małymi kroplami : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sączyć lekarstwo do buteleczki. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”