tułów

tułów
m I, D. \tułówłowia; lm M. \tułówłowie, D. \tułówłowi
«ciało ludzkie lub zwierzęce prócz głowy i kończyn; korpus; u owadów i skorupiaków oraz niektórych innych bezkręgowców: główny odcinek ciała (zwykle między głową a odwłokiem)»

Tułów człowieka, zwierzęcia.

Ćwiczyć skłony tułowia.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • tułów — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. tułówłowia; lm D. tułówłowi, zwykle w lp {{/stl 8}}{{stl 7}} ciało człowieka lub zwierzęcia bez kończyn i głowy, korpus, kadłub; u niektórych bezkręgowców, zwłaszcza u owadów i skorupiaków: część ciała między… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • stawonóg — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mż IIa, D. stawonógnoga {{/stl 8}}{{stl 7}} typ bezkręgowego zwierzęcia, charakteryzującego się ciałem zbudowanym z segmentów tworzących głowę i tułów, głowotułów i odwłok albo głowę, tułów i odwłok, obejmuje około miliona …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Rock Pigeon — For other uses, see Rock Pigeon (disambiguation). Rock Pigeon Adult C. l. intermedia in India Conservation status …   Wikipedia

  • ciało — n III, Ms. ciele; lm D. ciał 1. «tkanka mięsna, tłuszczowa, łączna i skórna obrastająca szkielet człowieka lub zwierzęcia» Mieć zdrowe, jędrne ciało. ∆ rel. Boże Ciało «w kościele katolickim: święto eucharystii, obchodzone zwykle z uroczystą… …   Słownik języka polskiego

  • część — ż V, DCMs. częśćści; lm MD. częśćści 1. «wycinek jakiejś całości, będący wynikiem podziału lub wyodrębniony teoretycznie dla bliższego określenia czegoś (np. miejsca); jeden z elementów, na które dzieli się jakaś całość, pewna ilość z całości;… …   Słownik języka polskiego

  • dziesięcionóg — m III, DB. dziesięcionógnoga, N. dziesięcionógnogiem; lm M. dziesięcionógnogi zool. dziesięcionogi «Decapoda, rząd skorupiaków pancerzowców obejmujący ponad 6 tysięcy gatunków zamieszkujących przeważnie morza, nieliczne żyją w wodach słodkich;… …   Słownik języka polskiego

  • gorset — m IV, D. u, Ms. gorsetecie; lm M. y 1. «szeroki, obcisły pas usztywniony fiszbinami lub prętami stalowymi, uciskający dolną część klatki piersiowej i brzuch, noszony w celu nadania figurze wysmukłości, używany przez kobiety od XVI do początków XX …   Słownik języka polskiego

  • kadłub — m IV, D. a, Ms. kadłubbie; lm M. y 1. «ciało człowieka lub zwierzęcia bez głowy i kończyn; tułów» Koń o długim kadłubie. 2. «element konstrukcji, stanowiący jej trzon, podstawę, łączący w jedną całość pozostałe elementy» Kadłub samolotu, okrętu.… …   Słownik języka polskiego

  • kirys — m IV, D. u, Ms. kiryssie; lm M. y hist. «część zbroi osłaniająca tułów, złożona z napierśnika i naplecznika» ‹niem. z fr.› …   Słownik języka polskiego

  • kolczuga — ż III, CMs. kolczugaudze; lm D. kolczugaug hist. «rodzaj średniowiecznego pancerza rycerskiego okrywającego tułów lub całe ciało, zrobionego z drucianej siatki lub metalowych kółek» Stalowa kolczuga …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”