tyczyć

tyczyć
ndk VIb, \tyczyćczę, \tyczyćczysz, tycz, \tyczyćczył, \tyczyćczony
1. «wyznaczać linię, drogę dokądś; znaczyć drogę tyczkami; wytyczać»

Tyczyć drogę.

Tyczono proste odcinki trasy.

2. «podpierać coś, zwykle rośliny pnące, tyczkami»

Tyczyć chmiel, groch.

tyczyć się «odnosić się do kogoś, do czegoś; dotyczyć»

Uwagi tyczą się przeczytanej książki.

Wyjaśnił szczegóły tyczące się jego pracy.

◊ Co się tyczy (kogoś, czegoś) «jeżeli chodzi o kogoś, o coś, jeżeli mówimy o kimś, o czymś…»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • tyczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, tyczyćczę, tyczyćczy, tyczyćczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ustalać przebieg drogi, wyznaczać linię, oznaczać trasę tyczkami; wytyczać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Tyczyć odcinek… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • tyczyć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. tylko w bezokoliczniku, 3. os. i imiesłowie przym. czynnym {{/stl 8}}{{stl 7}} łączyć się z kimś, czymś, odnosić się do kogoś, czegoś; dotyczyć : {{/stl 7}}{{stl 10}}To się jej nie tyczyło. Ważne wiadomości tyczące się… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • tyczenie — ↨ tyczenie się n I rzecz. od tyczyć (się) …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”