ucieszyć

ucieszyć
dk VIb, \ucieszyćszę, \ucieszyćszysz, uciesz, \ucieszyćszył, \ucieszyćszony
«sprawić (komuś) radość, przyjemność, wywołać zadowolenie, wesołość; uradować, rozweselić, zabawić»

Nowina ucieszyła kogoś.

Jego przybycie wcale mnie nie ucieszyło.

◊ Ucieszyć oczy (czymś) «popatrzeć na coś z przyjemnością, doznać przyjemności na widok czegoś»
ucieszyć się «odczuć radość, zadowolenie z jakiegoś powodu; uradować się»

Ucieszyć się z prezentu, ze spotkania.

Ucieszyć się na czyjś widok.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • ucieszyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, ucieszyćszę, ucieszyćszy, ucieszyćszony {{/stl 8}}{{stl 7}} sprawić komuś radość; uradować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ucieszyć kogoś prezentem. Ucieszyć kogoś swoim przyjazdem. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ucieszyć [nacieszyć] oczy [oko] — {{/stl 13}}{{stl 7}} popatrzeć chwilę na coś sprawiającego przyjemność, odczuć przyjemność na widok czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nacieszył oczy jej widokiem. Daj choć ucieszyć oczy (oko), skoro mi tego nie kupisz. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ucieszyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} doznać radości, zadowolenia; uradować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ucieszył się na widok ukochanej. Ucieszyć się z dobrej wiadomości. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • rozradować — dk IV, rozradowaćduję, rozradowaćdujesz, rozradowaćduj, rozradowaćował, rozradowaćowany «sprawić komuś wielką radość, mocno ucieszyć; uradować» Jej widok wielce go rozradował. Rozradowane prezentami dzieci. rozradować się «doznać wielkiej… …   Słownik języka polskiego

  • uradować — dk IV, uradowaćduję, uradowaćdujesz, uradowaćduj, uradowaćował, uradowaćowany «sprawić radość, zadowolenie; ucieszyć czymś» Uradować kogoś upominkiem, dobrą nowiną. Uradowało mnie twoje dobre samopoczucie. uradować się «doznać radości,… …   Słownik języka polskiego

  • kamień — m I, D. kamieńenia; lm M. kamieńenie, D. kamieńeni 1. «bryła skalna, zwykle twarda, spoista i ciężka; niewielki odłamek takiej bryły; w górnictwie: urobek skały płonnej» Kamień polny, przydrożny, narzutowy. Kamienie nadbrzeżne. Posąg wykuty w… …   Słownik języka polskiego

  • okwiecić — dk VIa, okwiecićcę, okwiecićcisz, okwieć, okwiecićcił, okwiecićcony okwiecać ndk I, okwiecićam, okwiecićasz, okwiecićają, okwiecićaj, okwiecićał, okwiecićany «pokryć, obsypać, ozdobić kwiatami» Okwiecić mieszkanie. Okwiecona gałązka jabłoni.… …   Słownik języka polskiego

  • ukontentować — dk IV, ukontentowaćtuję, ukontentowaćtujesz, ukontentowaćtuj, ukontentowaćował przestarz. dziś żart. «zadowolić, ucieszyć, uradować kogoś czymś» Czym mógłbym szanownego pana ukontentować? …   Słownik języka polskiego

  • zapiać — dk Xb, zapiaćpieję, zapiaćpiejesz, zapiaćpiej, zapiaćpiał, zapiaćpiali a. zapiaćpieli 1. «o kogucie: wydać charakterystyczny dla niego głos» 2. «powiedzieć coś cienkim, ostrym głosem (np. charakterystycznym przy mutacji), wydać głos… …   Słownik języka polskiego

  • zatryumfować — dk IV, zatryumfowaćfuję, zatryumfowaćfujesz, zatryumfowaćfuj, zatryumfowaćował «odnieść tryumf; ucieszyć się własnym tryumfem» Zatryumfować nad kimś. przen. Pokój zatryumfował na świecie …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”