Ukorzyć wroga.
Ukorzyć się przed czyjąś mądrością, dobrocią.
Ukorzyć się przed ojcem.
Ukorzyć się przed silniejszym.
Słownik języka polskiego . 2013.
ukorzyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, ukorzyćrzę, ukorzyćrzy, ukorzyćrzony {{/stl 8}}{{stl 7}} sprawić, że ktoś staje się pokorny; doprowadzić kogoś do uległości, potulności; pozbawić godności; poniżyć, poskromić, upokorzyć : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ukorzyć się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}korzyć się {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
korzyć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, korzyć sięrzę się, korzyć sięrzy się {{/stl 8}}– ukorzyć się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} okazywać wobec kogoś pokorę, posłuszeństwo, uległość, rezygnując ze swojej dumy; kłaniać się z pokorą,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Canossa — książk. Iść, pójść do Canossy (Kanossy) «ukorzyć się, wyrazić skruchę, uznać swój błąd»: (...) Kraków ma do Nowaczyńskiego dawną urazę o różne jego paszkwile (...). Ale w tej swojej najnowszej sztuce Nowaczyński wcale całego Krakowa nie zohydza;… … Słownik frazeologiczny
Kanossa — książk. Iść, pójść do Canossy (Kanossy) «ukorzyć się, wyrazić skruchę, uznać swój błąd»: (...) Kraków ma do Nowaczyńskiego dawną urazę o różne jego paszkwile (...). Ale w tej swojej najnowszej sztuce Nowaczyński wcale całego Krakowa nie zohydza;… … Słownik frazeologiczny
lec — a. legnąć dk Vc, legnę, legniesz, legnij, legł, ległszy 1. książk. «położyć się na czymś, zwłaszcza położyć się z ulgą, zwalić się ciężko na posłanie, na ziemię itp.; rozciągnąć się, wyciągnąć się na czymś» Lec na łóżku, na trawie, na ziemi. Ktoś … Słownik języka polskiego
uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… … Słownik języka polskiego
upokorzyć — dk VIb, upokorzyćrzę, upokorzyćrzysz, upokorzyćkórz, upokorzyćrzył, upokorzyćrzony upokarzać ndk I, upokorzyćam, upokorzyćasz, upokorzyćają, upokorzyćaj, upokorzyćał, upokorzyćany «poniżyć kogoś, obrazić czyjąś godność, dumę, ambicję» Upokorzyć… … Słownik języka polskiego
