ulica

ż II, DCMs. \ulicacy; lm D. ulic

1. «droga wytyczona w mieście, w osiedlu, składająca się z jezdni, przeznaczonej do ruchu kołowego i chodników - do pieszego»

Główna ulica.

Wąska, szeroka, boczna ulica.

Ruchliwa, rojna, uczęszczana, odludna, zaciszna ulica.

Ulice wielkiego miasta.

Skrzyżowanie, zbieg ulic.

Wylot, róg ulicy.

Labirynt ulic.

Mieszkać na (przy) ulicy Wilczej.

Przejść na drugą stronę ulicy.

Przebić, poszerzyć ulicę.

Iść ulicą.

Spacerować po ulicy.

Krążyć ulicami.

Ulice się krzyżują, przecinają, łączą.

∆ Ślepa ulica «ulica nie mająca wylotu, zabudowana u wylotu»

∆ Mieszkanie, okna od ulicy «mieszkanie, którego okna są skierowane w stronę ulicy»

◊ Dziecko ulicy «dziecko pozbawione opieki starszych, najczęściej przebywające poza domem, wałęsające się po ulicy»

◊ Pieniądze leżą na ulicy «istnieją sposoby dojścia do zamożności, do majątku, trzeba tylko sprytu, żeby je dostrzec»

◊ Wyrzucić kogoś na ulicę «pozbawić kogoś mieszkania, utrzymania»

◊ Wygnać, pchnąć kogoś (kobietę) na ulicę «zmusić kobietę do uprawiania nierządu, do prostytucji»

◊ Ulica kogoś wychowuje «ktoś (dziecko) nie ma właściwej opieki, wałęsa się poza domem»

2. «tłum, przechodnie, ludzie chodzący po ulicy»

Rozśpiewana, roztańczona ulica.