umieć

umieć
ndk II, \umiećem, \umiećesz, \umiećeją, \umiećej, umiał, \umiećeli, umiany
1. «mieć praktyczną znajomość czegoś, być biegłym w czymś»

Umieć pisać, czytać, tańczyć.

Umieć coś na pamięć.

◊ Umieć lekcję, umieć geografię, historię itp. «być przygotowanym do odpowiedzi z jakiejś lekcji, z geografii, historii itp.»
pot. Umieć po francusku, po niemiecku itp. «znać język francuski, niemiecki itp.»
◊ Ktoś do trzech zliczyć nie umie «o kimś nierozgarniętym»
◊ Nie umieć czegoś ani w ząb «nie umieć czegoś wcale, zupełnie»
◊ Umieć coś jak pacierz «umieć coś doskonale»
2. «być w stanie zrobić coś; potrafić»

Nie umieć zasnąć bez środków nasennych.

Umieć panować nad sobą.

Umieć być stanowczym.

Umieć sobie radzić.

Umieć się urządzić.

Nie umieć udawać, kłamać.

◊ Umieć się ubrać «mieć poczucie elegancji; ubierać się ze smakiem, gustownie»
◊ Pokazać, co się umie «pokazać, okazać do czego się jest zdolnym, czego się potrafi dokonać»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • umieć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIb, umiem, umie, umieją, umiał, umieli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mieć opanowaną jakąś wiedzę, znać coś; wykazywać znajomość czegoś; być biegłym w czymś; mieć talent do czegoś …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • umieć — Ktoś nie umie do trzech zliczyć; ktoś wygląda, jakby nie umiał do trzech zliczyć zob. trzy 2. Nie umieć czegoś ani (ni) w ząb zob. ząb 7. Nie umieć powiedzieć, sklecić trzech słów zob. trzy 3. Nie umieć zdania, dwóch zdań sklecić zob. zdanie 2.… …   Słownik frazeologiczny

  • nie umieć powiedzieć [sklecić] trzech słów — {{/stl 13}}{{stl 33}} być tępym, nie umieć się wysłowić {{/stl 33}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • nie (umieć, potrafić) zrobić kroku — {{/stl 13}}{{stl 8}}{bez kogoś} {{/stl 8}}{{stl 7}} być całkowicie uzależnionym od kogoś, nie mieć własnej woli : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie potrafił zrobić kroku bez matki. Kroku nie zrobił bez pomocy kolegów. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • nie umieć zliczyć do trzech — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} być nierozgarniętym, tępym, mało bystrym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wygląda, sprawia pozory jakby nie umiała zliczyć do trzech. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pacierz — Umieć, znać itp. coś jak pacierz; nauczyć się czegoś jak pacierza «umieć coś, nauczyć się czegoś bardzo dobrze, doskonale, bezbłędnie»: Bracie, ja wszystko miałem wykute jak pacierz. T. Różewicz, Opowiadania. Nawet jak sobie ułożę, nauczę się jak …   Słownik frazeologiczny

  • znać — ndk I, znam, znasz, znają, znaj, znał, znany 1. «mieć pewien zasób wiadomości o kimś, o czymś, mieć wyobrażenie, wyrobione przez doświadczenie, pojęcie o kimś, o czymś; móc stwierdzić tożsamość kogoś, czegoś» Znać czyjeś nazwisko, pochodzenie,… …   Słownik języka polskiego

  • ząb — 1. Bronić się, bronić kogoś, czegoś zębami i pazurami «bronić się, bronić kogoś, czegoś, walczyć o kogoś, o coś z zaciekłością, z pasją, nie licząc się z niczym»: Mojej odrębności (czyli wyższości) bronić będę zębami i pazurami. J. Błoński, Forma …   Słownik frazeologiczny

  • trzy — + ż. rzecz.; trzej, trzech, m. os.; DMs. trzech, C. trzem, B. m. os. trzech, ż. rzecz. trzy, N. trzema 1. «liczebnik główny oznaczający liczbę 3» Trzech chłopców, mężczyzn idzie, szło. Trzej chłopcy, mężczyźni idą, szli. Matka z trzema córkami.… …   Słownik języka polskiego

  • władać — ndk I, władaćam, władaćasz, władaćają, władaćaj, władaćał 1. «sprawować władzę, panować, rządzić» Władać państwem, światem. ◊ Uczucie, zawiść, trwoga itp. władają kimś «ktoś jest przeniknięty jakimś uczuciem, zawiścią, trwogą itp., jest opanowany …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”