Upalić koniec igły.
Upalone kartki.
Upalić ziarna kawy.
Gałązki choinki upaliły się od płonących świeczek.
Słownik języka polskiego . 2013.
upalić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}palić {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}upalić II {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}upalać {{/stl 33}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dopalić — dk VIa, dopalićlę, dopalićlisz, dopalićpal, dopalićlił, dopalićlony dopalać ndk I, dopalićam, dopalićasz, dopalićają, dopalićaj, dopalićał, dopalićany 1. «dokończyć palenia, spalić do reszty» Dopalić papierosa. Nie dopalony węgiel w piecu. 2.… … Słownik języka polskiego
palić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk. VIIb, palićlę, palićli, palićlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rozniecać ogień w ten sposób, by dawał ciepło, by można było przyrządzić posiłek itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Palić… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
upalać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, upalaćam, upalaća, upalaćają, upalaćany {{/stl 8}}– upalić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, upalaćlę, upalaćli, upalaćlony {{/stl 8}}{{stl 7}} nadpalać z brzegu, końca, na powierzchni : {{/stl 7}}{{stl 10}}Podmuch… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
