uspokoić

uspokoić
dk VIa, \uspokoićoję, \uspokoićisz, uspokój, \uspokoićił, \uspokoićojony - uspokajać ndk I, \uspokoićam, \uspokoićasz, \uspokoićają, \uspokoićaj, \uspokoićał, \uspokoićany
1. «skłonić, zmusić do ciszy, do milczenia, przywrócić spokój, wprowadzić ład, porządek, uciszyć»

Uspokoić hałasujące dzieci.

Uspokoić kibiców.

2. «uczynić spokojnym, przywrócić komuś spokój usuwając obawy, zdenerwowanie, gniew»

Uspokoić podniecone umysły.

Uspokoić roztrzęsione nerwy.

Uspokoić sumienie.

Środki, leki uspokajające.

uspokoić się - uspokajać się
1. «stać się spokojnym, cichym, uciszyć się, umilknąć»

Na głos dzwonka klasa się uspokoiła.

Wiatr się powoli uspokajał.

◊ Uspokoiło się «wypogodziło się, ustał wiatr, śnieg»
2. «odzyskać spokój, pozbyć się obaw, niepokoju, zdenerwowania; stać się spokojnym»

Uspokoić się pod wpływem leków.

Złość minęła, uspokoił się.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • uspokoić (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}uspokajać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • uspokoić sumienie — {{/stl 13}}{{stl 7}} zmniejszyć uczucie winy, przestać się dręczyć wyrzutami sumienia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szczerą spowiedzią uspokoił sumienie. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • uspokajać się – uspokoić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stawać się spokojnym, łagodnym, cichym, uśmierzać swoją agresję, uciszać podniesiony głos : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uczniowie uspokoili się dopiero na widok dyrektora szkoły. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • uspokajać — → uspokoić …   Słownik języka polskiego

  • luzakować się — Uspokoić się lub być spokojnym; zachowywać się spokojnie, bez zahamowaс Eng. To moderate one s behavior; to calm oneself; to relax …   Słownik Polskiego slangu

  • uciszyć — dk VIb, uciszyćszę, uciszyćszysz, ucisz, uciszyćszył, uciszyćszony uciszać ndk I, uciszyćam, uciszyćasz, uciszyćają, uciszyćaj, uciszyćał, uciszyćany «uczynić cichym, sprawić, że ktoś milknie, że coś cichnie, milknie; nakłonić do milczenia;… …   Słownik języka polskiego

  • odprężyć — dk VIb, odprężyćżę, odprężyćżysz, odprężyćpręż, odprężyćżył, odprężyćżony odprężać ndk I, odprężyćam, odprężyćasz, odprężyćają, odprężyćaj, odprężyćał, odprężyćany 1. «uczynić mniej prężnym, mniej naprężonym, napiętym; rozluźnić» Odprężyć mięśnie …   Słownik języka polskiego

  • opamiętać — dk I, opamiętaćam, opamiętaćasz, opamiętaćają, opamiętaćaj, opamiętaćał, opamiętaćany opamiętywać ndk VIIIa, opamiętaćtuję, opamiętaćtujesz, opamiętaćtuj, opamiętaćywał, opamiętaćywany, rzad. «przywołać do rozsądku, uspokoić, otrzeźwić»… …   Słownik języka polskiego

  • udobruchać — dk I, udobruchaćam, udobruchaćasz, udobruchaćają, udobruchaćaj, udobruchaćał, udobruchaćany «powściągnąć czyjś gniew, urazę, sprawić, że ktoś przestaje się gniewać; ułagodzić, uspokoić, przebłagać» Udobruchać rozgniewanego kolegę. Udobruchać… …   Słownik języka polskiego

  • utemperować — dk IV, utemperowaćruję, utemperowaćrujesz, utemperowaćruj, utemperowaćował, utemperowaćowany «poskromić, zmitygować, okiełznać, uspokoić» Utemperować czyjś wybuchowy charakter. utemperować się «ustatkować się, uspokoić się» Z czasem się… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”