ustrzec

ustrzec
dk XI, ustrzegę, ustrzeżesz, ustrzeż, ustrzegł, ustrzeżony, ustrzegłszy
«strzegąc uchronić, uchować przed czymś; upilnować, ocalić»

Ustrzec dzieci od złych wpływów.

Ustrzec kogoś przed chorobą.

ustrzec się «uchronić się przed czymś, przed kimś, ujść niebezpieczeństwu, uniknąć czegoś»

Ustrzec się błędu.

Ustrzec się od choroby albo przed chorobą.

Ustrzec się przed niebezpieczeństwem.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • ustrzec — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Vd, ustrzegę, ustrzeże, ustrzeż, ustrzegł, ustrzegli, ustrzeżony {{/stl 8}}{{stl 7}} strzegąc, nie dopuścić do tego, by komuś, czemuś stało się coś złego; uchronić przed czymś, upilnować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ustrzec… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ustrzec się — {{/stl 13}}{{stl 7}} uniknąć jakiegoś niebezpieczeństwa, uchronić się przed kimś, czymś stanowiącym zagrożenie, niepożądanym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ustrzegła się błędów młodości. Ustrzegł się złych ludzi. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • obronić — dk VIa, obronićnię, obronićnisz, obroń, obronićnił, obronićniony 1. «odeprzeć atak kogoś lub czegoś, zwykle z bronią w ręku» Obronić miasto, wieś. Obronić ludność przed wrogiem. Obronić kobietę przed napaścią. 2. «ująć się, wstawić się za kimś,… …   Słownik języka polskiego

  • uchować — dk I, uchowaćam, uchowaćasz, uchowaćają, uchowaćaj, uchowaćał, uchowaćany 1. «ustrzec, uchronić, obronić; zachować» Uchować przed złem. Uchować kogoś przed zmartwieniami, przed niebezpieczeństwem, przed niedostatkiem. ◊ Nic, niczego przed kimś… …   Słownik języka polskiego

  • uchronić — dk VIa, uchronićnię, uchronićnisz, uchroń, uchronićnił, uchronićniony «ustrzec, zabezpieczyć przed czymś; obronić» Uchronić od zapomnienia. Uchronić ludzi od chorób, od kary, od nędzy. Uchronić kogoś przed cierpieniem, przed śmiesznością, przed… …   Słownik języka polskiego

  • upilnować — dk IV, upilnowaćnuję, upilnowaćnujesz, upilnowaćnuj, upilnowaćował, upilnowaćowany «pilnując ustrzec kogoś przed czymś, zapobiec czemuś; dopilnować» Nie mogła upilnować dokazujących chłopców. Upilnować dom przed złodziejem. upilnować się… …   Słownik języka polskiego

  • dopilnować — dk IV, dopilnowaćnuję, dopilnowaćnujesz, dopilnowaćnuj, dopilnowaćował, dopilnowaćowany rzad. dopilnowywać ndk VIIIa, dopilnowaćowuję, dopilnowaćowujesz, dopilnowaćowuj, dopilnowaćywał, dopilnowaćywany «pilnując ustrzec przed czymś, zapobiec… …   Słownik języka polskiego

  • u- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne (także imiesłowy i rzeczowniki odsłowne), z uwydatnieniem odcieni uzupełniających znaczenie czasownika podstawowego» a) «doprowadzenie danej czynności do skutku, wyczerpanie możliwości dalszej… …   Słownik języka polskiego

  • uniknąć — dk Va, uniknąćnę, uniknąćniesz, uniknąćnij, uniknąćnął, uniknąćnęła, uniknąćnęli, uniknąćnąwszy unikać ndk I, uniknąćam, uniknąćasz, uniknąćają, uniknąćaj, uniknąćał, uniknąćany 1. «zostać ominiętym przez coś (zwykle przykrego), ustrzec się,… …   Słownik języka polskiego

  • zabezpieczyć — dk VIb, zabezpieczyćczę, zabezpieczyćczysz, zabezpieczyćpiecz, zabezpieczyćczył, zabezpieczyćczony zabezpieczać ndk I, zabezpieczyćam, zabezpieczyćasz, zabezpieczyćają, zabezpieczyćaj, zabezpieczyćał, zabezpieczyćany 1. «uczynić bezpiecznym nie… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”