uzębienie

uzębienie
n I, blm
1. «zespół zębów jamy ustnej kręgowców, u większości ssaków i człowieka zróżnicowanych na siekacze, kły, zęby przedtrzonowe i trzonowe»

Uzębienie człowieka, zwierzęcia.

Braki w uzębieniu.

2. techn. «zespół zębów koła zębatego, piły, szyny kolei zębatej itp.»

Wewnętrzne, zewnętrzne uzębienie koła zębatego.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • uzębienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. uzębienieeń {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zestaw zębów w szczękach człowieka lub zwierzęcia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pełne, szczątkowe, niekompletne uzębienie. Poznać wiek… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • mleczny — mlecznyni 1. «dotyczący mleka (wydzielanego przez gruczoły mleczne ssaków), związany z mlekiem; przyprawiony mlekiem, przyrządzony na mleku, zrobiony z mleka» Cysterna mleczna. Czekolada, margaryna mleczna. Kawa, zupa mleczna. Kuracja, dieta… …   Słownik języka polskiego

  • dostawka — ż III, CMs. dostawkawce; lm D. dostawkawek 1. pot. «dostawione łóżko w szpitalu, krzesło w teatrze» Chory leżał na dostawce na korytarzu. Bilet na dostawkę w teatrze. 2. stom. «sztuczne, zastępcze uzębienie; proteza dentystyczna» …   Słownik języka polskiego

  • przeżuwacz — m II, DB. a; lm M. e, D. y zool. przeżuwacze «podrząd ssaków parzystokopytnych, roślinożernych obejmujący wielbłądy, pełnorożce (jeleniowate), pustorożce, widłorogie, żyrafy, mających wiele cech wspólnych, głównie budowę żołądka czterokomorowego …   Słownik języka polskiego

  • szczęka — ż III, CMs. szczękaęce; lm D. szczękaęk 1. «kość czaszki, w której osadzone są zęby (górna nieruchoma i dolna ruchoma)» Wydatne, mocne szczęki. Ruszać szczękami. Zacisnąć szczęki. ∆ Sztuczna szczęka «proteza zastępująca naturalne uzębienie» ◊ pot …   Słownik języka polskiego

  • u- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne (także imiesłowy i rzeczowniki odsłowne), z uwydatnieniem odcieni uzupełniających znaczenie czasownika podstawowego» a) «doprowadzenie danej czynności do skutku, wyczerpanie możliwości dalszej… …   Słownik języka polskiego

  • ząb — m IV, D. zęba, Ms. zębie; lm M. zęby 1. «każdy z drobnych tworów w kształcie płytki lub stożka zbudowanych z zębiny, pokrytej szkliwem, osadzonych w zębodole obu szczęk u człowieka i zwierząt kręgowych; służy do chwytania i rozdrabniania… …   Słownik języka polskiego

  • niekompletny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} wykazujący braki, niestanowiący całości, nietworzący kompletu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niekompletne uzębienie. Niekompletny strój. Niekompletna bibliografia czyjejś twórczości. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • przeżuwacz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mż III, lm D. y {{/stl 8}}{{stl 7}} zwierzę, zwykle roślinożerne, mające czterokomorowy żołądek przystosowany do przeżuwania pobranego pokarmu oraz charakterystyczne uzębienie (w górnej szczęce brak siekaczy i często… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”