waśnić

waśnić
ndk VIa, \waśnićnię, \waśnićnisz, \waśnićnij, \waśnićnił, \waśnićniony
książk. «powodować waśnie, niesnaski, wywoływać niezgodę»

Waśnić małżeństwo.

waśnić się książk. «kłócić się, wadzić się»

Waśnić się z kimś o coś.

Waśnili się między sobą.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • waśnić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, waśnićnię, waśnićni, waśnićnij, waśnićniony {{/stl 8}}– zwaśnić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} wywoływać nieporozumienia, niezgodę; różnić, mącić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Waśnić rodzinę, małżeństwo …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • waśnić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} prowadzić z kimś spór, kłótnię; wadzić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Waśnić się o spadek. Waśnić się w rodzinie. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zwaśnić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}waśnić {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”