wedrzeć się

wedrzeć się
dk XI, \wedrzeć siędrę się, \wedrzeć siędrzesz się, \wedrzeć siędrzyj się, wdarł się - wdzierać się ndk I, \wedrzeć sięam się, \wedrzeć sięasz się, \wedrzeć sięają się, \wedrzeć sięaj się, \wedrzeć sięał się
1. «wejść gdzieś (do środka) siłą, przemocą; włamać się»

Wedrzeć się do cudzego mieszkania.

Wdzierać się na obce terytorium.

Nieprzyjaciel wdarł się do miasta.

◊ Wedrzeć się w czyjeś zaufanie, w czyjeś łaski itp. «umiejętnie zdobyć zaufanie, względy itp. danej osoby, mimo jej oporu, powściągliwości, wbrew jej woli»
przen.

Przez zasłony w oknie wdziera się słońce.

W ciszę wdarł się czyjś krzyk.

2. «pokonując przeszkody, wejść wzwyż; wdrapać się na coś, wspiąć się po czymś»

Wedrzeć się na szczyt góry.

3. «pokonując opór, wejść, wcisnąć się w głąb jakiejś materii, substancji; zagłębić się w czymś, wgłębić się w coś»

Pług wdzierał się w ziemię.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • wedrzeć się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wdzierać się {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wdzierać się — → wedrzeć się …   Słownik języka polskiego

  • wdzierać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wdzierać sięam się, wdzierać sięa się, wdzierać sięają się {{/stl 8}}– wedrzeć się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vb, wdzierać siędrę się, wdzierać siędrze się, wdzierać siędrzyj się, wdzierać siędarł się, wdzierać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wgryźć się — dk XI, wgryzę się, wgryziesz się, wgryź się, wgryzł się, wgryźli się, wgryzłszy się wgryzać się ndk I, wgryźć sięam się, wgryźć sięasz się, wgryźć sięają się, wgryźć sięaj się, wgryźć sięał się 1. «wpić się w coś zębami, szczękami; nagryzając,… …   Słownik języka polskiego

  • wdarcie się — n I rzecz. od wedrzeć się …   Słownik języka polskiego

  • wcisnąć — dk Va, wcisnąćnę, wciśniesz, wciśnij, wcisnąćnął, wcisnąćnęła, wcisnąćnęli, wciśnięty, wcisnąćnąwszy wciskać ndk I, wcisnąćam, wcisnąćasz, wcisnąćają, wcisnąćaj, wcisnąćał, wcisnąćany 1. «silnie przycisnąwszy, umieścić coś w czymś ciasnym lub już …   Słownik języka polskiego

  • wepchnąć — dk Va, wepchnąćpchnę, wepchnąćchniesz, wepchnąćchnij, wepchnąćpchnął, wepchnąćpchnęła, wepchnąćpchnęli, wepchnąćpchnięty, wepchnąćpchnąwszy rzad. wepchać dk I, wepchnąćpcham, wepchnąćpchasz, wepchnąćpchają, wepchnąćpchaj, wepchnąćpchał,… …   Słownik języka polskiego

  • środek — m III, D. środekdka, N. środekdkiem; lm M. środekdki 1. «miejsce mniej więcej jednakowo oddalone od końców przedmiotu, od krawędzi określonej powierzchni; część środkowa przedmiotu, powierzchni, punkt centralny, centrum; część środkowa odcinka… …   Słownik języka polskiego

  • weprzeć — dk XI, weprzećprę, weprzećprzesz, weprzećprzyj, wparł, wparty, wparłszy wpierać ndk I, weprzećam, weprzećasz, weprzećają, weprzećaj, weprzećał, weprzećany 1. «przystawiwszy, przyłożywszy coś do czegoś, oparłszy o coś, nacisnąć z pewną siłą;… …   Słownik języka polskiego

  • granica — ż II, DCMs. granicacy; lm D. granicaic 1. «linia zamykająca lub oddzielająca pewien określony obszar; kontur, zarys; linia oddzielająca terytorium jednego państwa od innych» Granica parceli, wsi, miasta, województwa. Granica zasięgu… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”