wesprzeć

dk XI, \wesprzećprę, \wesprzećprzesz, \wesprzećprzyj, wsparł, wsparty, wsparłszy - wspierać ndk I, \wesprzećam, \wesprzećasz, \wesprzećają, \wesprzećaj, \wesprzećał, \wesprzećany

1. «oprzeć o coś, podtrzymać czymś; dać czemuś podporę od dołu lub z boku, podeprzeć»

Wesprzeć głowę na rękach.

Dach wsparty na słupach.

Kariatydy wspierające balkon.

Sklepienie wspierane kolumnami.

2. «udzielić pomocy materialnej lub moralnej, przyjść z pomocą zbrojną; pomóc komuś, wspomóc kogoś»

Wesprzeć ubogiego, potrzebującego.

Wesprzeć kogoś finansowo, moralnie.

Wesprzeć kogoś pożyczką, dobrą radą.

Wesprzeć orężnie sojusznika.

Wspierać akcję piechoty artylerią.

Idea wsparta czynem.

wesprzeć się - wspierać się

1. «podeprzeć się czymś, oprzeć się na czymś lub o coś; spocząć, legnąć na podporze»

Wesprzeć się na łokciach.

Wesprzeć się na czyimś ramieniu.

Wesprzeć się rękami o balustradę.

Chodzić wspierając się laską.

Most wspiera się na filarach.

2. «oprzeć się jeden o drugiego; podeprzeć się, podtrzymać się wzajemnie»

Wesprzeć się o siebie plecami, bokami, ramionami.

Szli z trudem, wspierając się nawzajem.

3. «udzielić sobie nawzajem pomocy; wspomóc się wzajemnie»

Wspierali się wzajemnie w trudnych sytuacjach.

Postanowili wspierać się jak bracia.