wędrówka

ż III, CMs. \wędrówkawce; lm D. \wędrówkawek

1. «wędrowanie (chodzenie, jeżdżenie); podróż, podróżowanie, wycieczka, spacer»

Daleka, długa, piesza wędrówka.

Samotna, wakacyjna, krajoznawcza wędrówka.

Wędrówka pieszo, samochodem, koleją, rowerem.

Wędrówka lasami, rzekami.

Wędrówka po wytyczonych, po nie przetartych szlakach.

Wędrówka po świecie.

Wędrówka przez puszcze, moczary.

Wędrówka w góry, w nieznane.

Wędrówka w pojedynkę.

Pójść, wybrać się na wędrówkę.

2. «przenoszenie się, przemieszczanie się, przesuwanie się z miejsca na miejsce; zmiana miejsca pobytu, zmiana położenia»

Wędrówka Księżyca po niebie.

Wędrówka piasków lotnych.

∆ Wędrówka dusz → reinkarnacja

∆ Wędrówki ludów «wielkie migracje ludności (głównie ludów słowiańskich, germańskich i turecko-mongolskich) w IV-VI w., które spowodowały zmianę struktury politycznej Europy oraz przyczyniły się do upadku państwa rzymskiego i do powstania nowych państw średniowiecznych»

przen. «masowe wycieczki, podróże, przeprowadzki»

3. pot. «odwiedzanie kolejno wielu miejsc, np. w czasie poszukiwania czegoś, załatwiania jakiejś sprawy; chodzenie tam i z powrotem»

Wędrówka od urzędu do urzędu.

Wędrówka po sklepach, po restauracjach.

Wędrówka w poszukiwaniu pracy.

Wędrówka po pokoju, wokół stołu.