wpędzić — Wpędzać kogoś (żywcem) do grobu zob. grób 5. Wpędzić kogoś do grobu zob. grób 6 … Słownik frazeologiczny
wpędzić się — w koszta (koszty) «wydać bardzo dużo pieniędzy na coś, wykosztować się, zwykle niepotrzebnie»: (...) kupując lepszy samochód, wpędzili się w koszty. Roz bezp 1997 … Słownik frazeologiczny
wpędzać się – wpędzić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} powodować własnym działaniem znalezienie się w niekorzystnej sytuacji : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wpędził się takim postępowaniem w tarapaty. Wpędziła się w chorobę przez odchudzanie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wpędzać – wpędzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}do grobu {{/stl 13}}{{stl 7}} zadręczać kogoś, uprzykrzać, obrzydzać komuś życie; przyczyniać się swoim postępowaniem do czyjejś śmierci : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wpędzisz mnie do grobu, łajdaku! {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wpędzać się — Wpędzić się w koszta (koszty) «wydać bardzo dużo pieniędzy na coś, wykosztować się, zwykle niepotrzebnie»: (...) kupując lepszy samochód, wpędzili się w koszty. Roz bezp 1997 … Słownik frazeologiczny
koszt — 1. Bawić się, zabawić się cudzym, czyimś kosztem «natrząsać się z kogoś, czynić, uczynić kogoś przedmiotem zabawy, żartów»: (...) postaci bez wrażliwości, zabawiające się cudzym kosztem (...). P. Kuncewicz, Agonia. 2. Niewielkim, tanim kosztem a) … Słownik frazeologiczny
grób — 1. Być, stać nad grobem; chylić się do grobu; być jedną nogą w grobie, na tamtym świecie; wybierać się na tamten świat «być bardzo starym, chorym, bliskim śmierci»: Już był jedną nogą na tamtym świecie, ale siostry uratowały go kroplówkami. E.… … Słownik frazeologiczny
wpędzać — kogoś (żywcem) do grobu zob. grób 5. Wpędzić kogoś do grobu zob. grób 6 … Słownik frazeologiczny
choroba — ż IV, CMs. chorobabie; lm D. chorobarób 1. «proces patologiczny objawiający się zaburzeniem czynności organizmu» Lekka, ciężka, obłożna, przewlekła, chroniczna, długotrwała, nieuleczalna, śmiertelna choroba. Choroba dziedziczna, nabyta,… … Słownik języka polskiego
grób — m IV, D. grobu, Ms. grobie; lm M. groby «miejsce, gdzie się chowa zmarłego; zwykle wykopany w ziemi dół, często obmurowany, nad którym wznosi się pagórek, stawia pomnik itp.» Otwarty, świeży grób. Grób rodzinny. Groby królewskie. Groby… … Słownik języka polskiego
