wrąbać

dk IX, \wrąbaćbię, \wrąbaćbiesz, wrąb, \wrąbaćał, \wrąbaćany - wrąbywać ndk VIIIa, \wrąbaćbuję, \wrąbaćbujesz, \wrąbaćbuj, \wrąbaćywał, \wrąbaćywany,

posp. «zjeść z apetytem»

Wrąbał cały talerz zupy.

wrąbać się - wrąbywać się

1. «rąbiąc dostać się w głąb czegoś»

Osadnicy wrąbali się daleko w las.

2. posp. «uderzywszy w coś zaryć się»

Samolot wrąbał się w zbocze góry.