wrzepić

dk VIa, \wrzepićpię, \wrzepićpisz, wrzep, \wrzepićpił, \wrzepićpiony - rzad. wrzepiać ndk I, \wrzepićam, \wrzepićasz, \wrzepićają, \wrzepićaj, \wrzepićał, \wrzepićany

1. rub. «wyznaczyć coś komuś, zwykle jako karę; wlepić, kropnąć»

Wrzepili mu mandat.

2. rub. «sprawić komuś lanie, baty; zbić kogoś (zwykle w zwrocie: wrzepić baty)»