wspólny

\wspólnyni

«odnoszący się w równym stopniu do wielu osób, rzeczy, zwłaszcza: należący do wielu, używany przez wielu, przez wielu razem zrobiony; dla wielu w równym stopniu charakterystyczny»

Wspólna praca.

Wspólna zabawa.

Wspólna własność.

Wspólne radości, kłopoty.

Wspólny pokój.

Mieszkanie ze wspólną kuchnią.

Mieć wspólnych znajomych.

Ten pogląd jest wspólny obu dyskutantom.

∆ mat. Wspólny podzielnik «liczba, przez którą możemy podzielić bez reszty kilka danych liczb»

∆ Wspólna wielokrotna liczb «liczba całkowita podzielna przez każdą z danych liczb całkowitych»

∆ Sprowadzić ułamki do wspólnego mianownika «przedstawić dane ułamki w postaci nowych ułamków o mianowniku, będącym najmniejszą wspólną wielokrotnością poprzednich mianowników i o odpowiednio zwiększonych lub zmniejszonych licznikach»

◊ Mieć, znajdować z kimś wspólny język; znaleźć, umieć znaleźć wspólny z kimś język «mieć podobne poglądy na jakieś sprawy; umieć dojść z kimś do porozumienia, dogadać się w jakichś sprawach»

◊ Mieć z kimś, z czymś coś wspólnego «odznaczać się jakimiś cechami, które zbliżają, łączą ludzi; być związanym z czymś (z kimś)»

◊ Nie mieć z kimś, z czymś nic wspólnego «nie być związanym z kimś żadnymi więzami ani interesami; być czymś zupełnie odrębnym, nie mieć żadnego związku z czymś»

◊ Sprowadzać coś do wspólnego mianownika «traktować jakieś rzeczy, sprawy jako podobne, jednakowe, umieszczać je na jednej płaszczyźnie»

◊ Zrobić coś wspólnymi siłami, wspólnym wysiłkiem «zrobić coś razem, jednocząc siły poszczególnych osób»