wstydzić

wstydzić
ndk VIa, \wstydzićdzę, \wstydzićdzisz, wstydź, \wstydzićdził, \wstydzićdzony
«wywoływać, budzić w kimś uczucie wstydu, wprawiać w zawstydzenie, zawstydzać»

Wstydzić kłócące się dzieci.

wstydzić się «odczuwać wstyd, krępować się, żenować się»

Wstydzić się łez, wzruszenia.

Wstydzić się za swoje dzieci, za czyjeś postępowanie.

Wstydzić się przed matką.

Wstydzić się tak dużo jeść.

∆ Wstydź się, wstydźcie się, niech się wstydzi (ktoś, pan, pani itp.) «zwrot używany w celu zwrócenia komuś uwagi na niewłaściwość jego słów, jego postępowania; wstyd! hańba!»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • wstydzić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, wstydzić siędzę się, wstydzić siędzi się, wstydź się {{/stl 8}}{{stl 7}} odczuwać wstyd, skrępowanie, zażenowanie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wstydzić się swojego wyglądu. Wstydzić się przed ludźmi za swoje dzieci.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… …   Słownik frazeologiczny

  • oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… …   Słownik języka polskiego

  • wstyd — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. wstydzie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} nieprzyjemne, upokarzające uczucie wywołane świadomością własnych lub cudzych braków, błędów, złych, niewłaściwych, postępków, połączone z lękiem przed opinią innych :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • półgębkiem — 1. Bąkać, mówić, odpowiadać itp. półgębkiem «bąkać, mówić, odpowiadać itp. ledwie otwierając usta, niewyraźnie lub od niechcenia, często niechętnie»: Ewelina zauważyła z przykrością, że Tadeusz nie darzy sympatią ich sublokatora. Prawie się do… …   Słownik frazeologiczny

  • świecić — 1. pot. Świecić cerami, łatami, dziurami «mieć podarte, połatane ubranie, buty»: Był wychudzony, ubrany w wysmarowaną panterkę i świecące dziurami spodnie. M. Nurowska, Czyściec. 2. pot. Świecić gołym ciałem, golizną, posp. gołym tyłkiem… …   Słownik frazeologiczny

  • głupio — głupiopiej 1. pot. «w sposób bezsensowny, świadczący o braku inteligencji, rozsądku; niedorzecznie, niemądrze, naiwnie» Głupio odpowiedzieć komuś. Postępować z kimś głupio. Dać się głupio wciągnąć w pułapkę. Głupio się uśmiechać. 2. pot.… …   Słownik języka polskiego

  • krępować — ndk IV, krępowaćpuję, krępowaćpujesz, krępowaćpuj, krępowaćował, krępowaćowany «uniemożliwiać swobodę ruchów; mocno kogoś, coś wiązać» Zdjąć sznury krępujące kogoś. Krępować konie, barany. Ubranie krępowało mu ruchy. przen. a) «ograniczać czyjąś… …   Słownik języka polskiego

  • nagość — ż V, DCMs. nagośćści, blm «bycie nagim, brak ubrania na ciele; nagie ciało, golizna» Wstydzić się, krępować się swej nagości. Ukazywać bez skrępowania swą nagość. przen. a) «brak właściwego pokrycia, przybrania, zapełnienia czymś (np. brak włosów …   Słownik języka polskiego

  • podziać — dk Xb, podziaćdzieję, podziaćdziejesz, podziaćdziej, podziaćdział, podziaćdziali a. podziaćdzieli, podziaćdziany podziewać ndk I, podziaćam, podziaćasz, podziaćają, podziaćaj, podziaćał, podziaćany «umieścić coś nie wiadomo gdzie, zawieruszyć,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”