wszerz

wszerz
«w kierunku poprzecznym; w poprzek»

Przepłynąć rzekę wszerz.

Rozciągnąć coś wszerz.

◊ Wzdłuż i wszerz «we wszystkich kierunkach, na całej przestrzeni, w całej rozciągłości, wszędzie»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • wszerz — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} w kierunku prostopadłym do długości czegoś; zgodnie z kierunkiem szerokości : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozciągnąć sweter wszerz. Pokój przegrodzony wszerz szafą. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wszerz — Wzdłuż i wszerz zob. wzdłuż …   Słownik frazeologiczny

  • wzdłuż — i wszerz «we wszystkich kierunkach, na całej przestrzeni, na całym obszarze; wszędzie»: Jane i Tom poznali się gdzieś w Afryce, teraz tworzą parę, która ma ambicje przejechać Amerykę wzdłuż i wszerz. CKM 3/1998 …   Słownik frazeologiczny

  • szeroki — szerokiocy, szerokirszy 1. «mający określony wymiar poprzeczny; wynoszący ileś centymetrów, metrów, kilometrów itp. w linii poprzecznej» Jezdnia szeroka (na) pięć metrów. Pasek szeroki na dwa palce. 2. «mający duży wymiar poprzeczny w stosunku do …   Słownik języka polskiego

  • szeroko — szerzej 1. «na określony wymiar w poprzek» Szeroko na centymetr, na dłoń. 2. «na dużą odległość w poprzek; rozlegle wszerz» Szeroko płynąca rzeka. Szeroko rozstawić nogi. Pas łąk ciągnie się szeroko. ∆ Otworzyć coś, np. bramę, drzwi, okno itp.… …   Słownik języka polskiego

  • wyciągnąć — dk Va, wyciągnąćnę, wyciągnąćniesz, wyciągnąćnij, wyciągnąćnął, wyciągnąćnęła, wyciągnąćnęli, wyciągnąćnięty, wyciągnąćnąwszy wyciągać ndk I, wyciągnąćam, wyciągnąćasz, wyciągnąćają, wyciągnąćaj, wyciągnąćał, wyciągnąćany 1. «ciągnąc wyjąć,… …   Słownik języka polskiego

  • wzdłuż — 1. «przyimek łączący się z rzeczownikiem w dopełniaczu, oznaczający: równolegle do czegoś rozciągniętego na długiej przestrzeni, w kierunku, w którym się coś rozciąga» Wzdłuż drogi, toru, rzeki, rowu. Wzdłuż ściany, muru, płotu. Przejść wzdłuż… …   Słownik języka polskiego

  • deptać — ndk IX, deptaćpczę (deptaćpcę), deptaćpczesz (deptaćpcesz), depcz, deptaćał, deptaćany 1. «stąpając przygniatać, cisnąć nogami; następować na coś, przydeptywać» Deptać kwiaty, trawnik a. po kwiatach, po trawniku. Deptać komu po nogach, odciskach …   Słownik języka polskiego

  • horyzontalizm — m IV, D. u, Ms. horyzontalizmzmie, blm szt. «zasada rozbudowy kompozycji dzieła sztuki wszerz, ze specjalnym podkreśleniem kierunków poziomych; przeciwieństwo wertykalizmu» …   Słownik języka polskiego

  • przedeptać — dk IX, przedeptaćpczę a. przedeptaćpcę, przedeptaćpczesz, przedeptaćdepcz, przedeptaćał, przedeptaćany 1. rzad. «chodząc, depcząc często utorować drogę» Przedeptane ścieżki, alejki. 2. rzad. «chodząc często po jakimś terenie, poznać go dokładnie …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”