Chuligańskie wybryki.
Wybryki młodości.
Znosić, tolerować czyjeś wybryki.
Słownik języka polskiego . 2013.
wybryk — natury a) «organizm żywy, twór przyrody o nienormalnych cechach, dziwnym wyglądzie odbiegającym od normy; dziwoląg»: (...) lód rodzący się na dnie bystrej rzeki zdawać się może niezwykłym wybrykiem natury, przeczącym prawom, w myśl których woda… … Słownik frazeologiczny
wybryk — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 7}} naganny postępek odbiegający od przyjętych norm zachowania się; wyskok : {{/stl 7}}{{stl 10}}Głupie, dziecinne wybryki. Wybryki chuligańskie. Tolerować wybryki uczniów. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wybryk natury — {{/stl 13}}{{stl 7}} coś niezwykłego, wyróżniającego się nienormalnymi cechami w świecie przyrody : {{/stl 7}}{{stl 10}}Krowa z dwiema głowami jest wybrykiem natury. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
natura — 1. Coś jest, coś staje się czyjąś drugą naturą «ktoś przyzwyczaił się, przyzwyczaja się do jakiegoś postępowania, do odruchowego zachowywania się w jakiś sposób»: Nie najeżaj się, kiedy coś idzie nie po twojej myśli, nie pozwól, by rozdrażnienie… … Słownik frazeologiczny
Stanisław Ignacy Witkiewicz — Witkacy … Wikipedia Español
cichy — 1. Cicha praca, modlitwa itp. «praca, modlitwa itp. odbywająca się w ciszy»: Tu jest sypialnia, a tu pokój do cichej pracy. Roz bezp 1998. 2. Z cicha pęk a) «o kimś z pozoru cichym, ale mogącym się zdobyć na niespodziewany postępek, wybryk;… … Słownik frazeologiczny
eksces — m IV, D. u, Ms. ekscessie; lm M. y zwykle w lm, książk. «naruszenie porządku publicznego, zakłócenie spokoju; wybryk, wyskok, wykroczenie» Ekscesy chuliganów. Sprawca ekscesu. Położyć kres ekscesom. Doszło do ekscesów. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
ekstrawagancja — ż I, DCMs. ekstrawagancjacji; lm D. ekstrawagancjacji, (ekstrawagancjacyj) «zachowanie się, postępowanie, wygląd nacechowane dziwacznością, niezwykłością; dziwactwo, wybryk» Ekstrawagancja stroju. Ekstrawagancja reżysera. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
fantazja — ż I, DCMs. fantazjazji; lm D. fantazjazji (fantazjazyj) 1. blm «zdolność do wyobrażania sobie czegoś; wyobraźnia twórcza; zmyślenie, urojenie, pomysł» Bujna, wybujała, bogata, płodna fantazja. Fantazja artystyczna, poetycka. Twór, wytwór fantazji … Słownik języka polskiego
idiotyczny — idiotycznyni, idiotycznyniejszy «właściwy idiocie; głupi, bezsensowny, ośmieszający, cudaczny, dziwaczny» Idiotyczna wypowiedź. Idiotyczne zdanie. Idiotyczny śmiech, dowcip, wybryk. Idiotyczny wyraz twarzy, oczu … Słownik języka polskiego
