wydrzeć

wydrzeć
dk XI, \wydrzećdrę, \wydrzećdrzesz, \wydrzećdrzyj, \wydrzećdarł, \wydrzećdarty - wydzierać ndk I, \wydrzećam, \wydrzećasz, \wydrzećają, \wydrzećaj, \wydrzećał, \wydrzećany
1. «szarpnięciem oddzielić coś od czegoś, wyrwać, oderwać»

Wydrzeć kartkę z zeszytu.

Wydrzeć komuś garść włosów.

◊ Wydrzeć kogoś śmierci «uratować komuś życie»
◊ Wydrzeć ofiarę z czyichś rąk «uwolnić, uratować kogoś»
◊ pot. Wydzierać sobie włosy z głowy «bardzo rozpaczać»
2. pot. «zabrać coś komuś przemocą, siłą, odebrać, zagarnąć»

Wydrzeć komuś ostatni grosz, majątek.

◊ Wydzierać coś sobie z rąk «starać się ubiec kogoś w kupnie, w posiadaniu czegoś; rozchwytywać»
◊ Wydrzeć komuś, od kogoś tajemnicę «zmusić kogoś do wyjawienia tajemnicy»
3. «zniszczyć coś przez używanie, powyrywać, porobić w czymś dziury»

Wydarte obicia.

Wydrzeć łokcie w marynarce.

wydrzeć się - wydzierać się
1. «wydobyć, wyrwać się z czegoś albo skądś, wydostać się skądś»

Wydrzeć się z rąk zbirów.

Wydrzeć się z czyichś objęć.

2. «dać się słyszeć, zabrzmieć»

Z gardła chorego wydarł się jęk.

3. częściej ndk, pot. «bardzo głośno, donośnie krzyczeć, wołać, śpiewać»

Wydzierać się na całe gardło, z całych sił, co sił w płucach.

4. pot. «zniszczyć, zużyć, podrzeć (odzież, bieliznę) przez używanie, nie mieć co na siebie włożyć»

Wydrzeć się z bielizny, z ubrania.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • wydrzeć — coś (kogoś) komuś z paszczy zob. paszcza 3. Wydrzeć coś komuś z gardła zob. gardło 5. Wydrzeć kogoś śmierci zob. śmierć 13. Wydrzeć kogoś z czyichś rąk zob. ręka 49. Wydrzeć (na kogoś) gębę, pysk, mordę zob. gęba 4 …   Słownik frazeologiczny

  • wydrzeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}z paszczy {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś, czemuś, czyjejś} {{/stl 8}}{{stl 7}} wielkim wysiłkiem, przemocą zdobyć, odzyskać coś, zwłaszcza coś, co wydawało się bezpowrotnie stracone : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wydarł… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wydrzeć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. wydzierać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wydzierać się – wydrzeć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wydobywać się, wydostawać się skądś z wielkim trudem; uwalniać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wydrzeć się z czyichś objęć, z rąk bandytów. Oddział wydarł się z okrążenia. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • drzeć [wydzierać – wydrzeć] gębę [i syn.] — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} bardzo głośno mówić, krzyczeć, wrzeszczeć, wymyślać komuś z krzykiem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ktoś drze, wydziera gębę, pysk, mordę, ryj. Nie drzyj gęby, bo jeszcze ktoś nas usłyszy. Drzeć pysk, mordę na… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wydzierać – wydrzeć [wyciągać – wyciągnąć] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{coś} {komuś} {{/stl 8}}z gardła {{/stl 13}}{{stl 7}} zmusić kogoś do wydawania, oddania czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pożyczyłem mu kiedyś niezłą sumkę i potem musiałam mu ją z gardła wydzierać. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wydzierać — → wydrzeć …   Słownik języka polskiego

  • wydzierać — Wydrzeć coś (kogoś) komuś z paszczy zob. paszcza 3. Wydrzeć coś komuś z gardła zob. gardło 5. Wydrzeć kogoś śmierci zob. śmierć 13. Wydrzeć kogoś z czyichś rąk zob. ręka 49. Wydrzeć (na kogoś) gębę, pysk, mordę zob. gęba 4 …   Słownik frazeologiczny

  • wydzierać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wydzieraćam, wydzieraća, wydzieraćają, wydzieraćany {{/stl 8}}– wydrzeć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vb, wydzieraćdrę, wydzieraćdrze, wydzieraćdrzyj, wydzieraćdarł, wydzieraćdarli, wydzieraćdarty {{/stl 8}}{{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wyrwać — dk IX, wyrwaćrwę, wyrwaćrwiesz, wyrwaćrwij, wyrwaćrwał, wyrwaćrwany wyrywać ndk I, wyrwaćam, wyrwaćasz, wyrwaćają, wyrwaćaj, wyrwaćał, wyrwaćany 1. «rwąc wyciągnąć, wydrzeć coś z czegoś, siłą wydobyć, wydostać skądś; wyszarpnąć» Wyrwać coś komuś… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”