chciwie

chciwie
\chciwieej
przysłów. od chciwy

Chciwie zgarniać pieniądze.

Chciwie przysłuchiwać się czemuś.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • chciwie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., chciwieej, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. chciwy: Patrzeć na coś chciwie. Chciwie przeliczać pieniądze. Chciwie pić, jeść. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • łakomie — «chciwie, łapczywie, pożądliwie» Jadła łakomie i dużo …   Słownik języka polskiego

  • chłapać — ndk IX, chłapaćpię, chłapaćpiesz, chłap, chłapaćał chłapnąć dk Va, chłapaćnę, chłapaćniesz, chłapaćnij, chłapaćnął, chłapaćnęła, chłapaćnęli, chłapaćnięty, chłapaćnąwszy, pot. «chwytać chciwie ustami (pyskiem); łapczywie łykać» Chłapnąć trochę… …   Słownik języka polskiego

  • książka — 1. Mówić jak z książki «mówić płynnie, potoczyście lub używać wyszukanych słów»: (...) mówił jak z książki, nie wiem, czy wszystko zapamiętałem (...). Roz bezp 1999. 2. Pożerać, połykać książki «czytać chciwie, szybko duże ilości książek»: Drugą… …   Słownik frazeologiczny

  • oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… …   Słownik frazeologiczny

  • chłonąć — ndk Vb, chłonąćnę, chłonąćniesz, chłoń, chłonąćnął, chłonąćnęła, chłonąćnęli, chłonąćnięty «wciągać w siebie; absorbować, wchłaniać, wsysać, pochłaniać» Chłonąć zapach kwiatów, czyste powietrze. Gąbka chłonie wodę. Pierwotniaki chłoną pokarm… …   Słownik języka polskiego

  • doić — ndk VIa, doję, doisz, dój, doił, dojony «wyciskać mleko z wymion krowy, kozy, owcy itp.» Doić krowy, owce. □ Kto chce krowę doić, powinien ją paść.przen. posp. a) «ciągnąć zyski z czyjąś szkodą, wyłudzać pieniądze, wyzyskiwać, odzierać» Doić… …   Słownik języka polskiego

  • drapieżnie — drapieżnieej «chciwie, okrutnie, zaborczo, krwiożerczo» …   Słownik języka polskiego

  • jeść — ndk, jem, jesz, jedzą, jedz, jadł, jedli, jedzony 1. «spożywać pokarmy przeżuwając i połykając» Jeść chciwie, łapczywie. Jeść ze smakiem, z apetytem. Jeść obiad, śniadanie, kolację. Jeść łyżką, widelcem, palcami. Jeść z miski, z talerza. Jeść… …   Słownik języka polskiego

  • książka — ż III, CMs. książkażce; lm D. książkażek 1. «pewna liczba złożonych, zbroszurowanych i oprawionych arkuszy papieru, zadrukowanych tekstem literackim, naukowym lub użytkowym; dzieło wydane lub przeznaczone do wydania w tej postaci; tekst… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”