wykierować

wykierować
dk IV, \wykierowaćruję, \wykierowaćrujesz, \wykierowaćruj, \wykierowaćował, \wykierowaćowany - rzad. wykierowywać ndk VIIIa, \wykierowaćowuję, \wykierowaćowujesz, \wykierowaćowuj, \wykierowaćywał, \wykierowaćywany
1. «zwrócić, ustawić coś w jakimś kierunku, w jakąś stronę; nadać czemuś jakiś kierunek; skierować»

Wykierować lufy dział w stronę miasta.

2. pot. «nadać czemuś jakiś obrót; sprawić, że coś się potoczy, rozwinie w jakiś sposób, że ktoś znajdzie się w jakiejś sytuacji; pokierować»

Wykierować kogoś dobrze, źle.

Wykierować jakąś sprawę, jakiś interes na właściwe tory.

pot. Wykierować na kogoś (np. na człowieka, na lekarza) «wychować, wykształcić na kogoś, sprawić, że ktoś kimś zostanie»
◊ Dobrze, źle, iron. ładnie, pięknie kogoś wykierować «pokierować kimś w jakiś sposób; sprawić, że ktoś znajdzie się w jakiejś sytuacji (dobrej, złej)»
wykierować się pot. «znaleźć się w jakiejś sytuacji (dobrej lub złej), w jakimś położeniu dzięki swemu postępowaniu, staraniom; zdobyć jakąś pozycję»
◊ Wykierować się na kogoś «zostać kimś, wykształcić się na kogoś»
◊ Wykierować się na ludzi, na człowieka «dzięki swoim staraniom stać się jednostką wartościową społecznie»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • wykierować — coś na inne, nowe, właściwe itp. tory zob. tor 4. Wykierować kogoś na człowieka (na ludzi) zob. człowiek 21 …   Słownik frazeologiczny

  • wykierować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Ia, wykierowaćruję, wykierowaćruje, wykierowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zwrócić coś w jakąś stronę, ustawić względem celu; skierować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wykierował w jego… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wykierować się — na człowieka (na ludzi) zob. człowiek 21 …   Słownik frazeologiczny

  • wykierowywać — Wykierować coś na inne, nowe, właściwe itp. tory zob. tor 4. Wykierować kogoś na człowieka (na ludzi) zob. człowiek 21 …   Słownik frazeologiczny

  • wykierowywać się — Wykierować się na człowieka (na ludzi) zob. człowiek 21 …   Słownik frazeologiczny

  • człowiek — 1. Człowiek bez charakteru «człowiek o słabej woli»: Po każdym niespełnieniu wracałem do domu, przekonany, że jestem człowiekiem bez charakteru. S. Mrożek, Opowiadania II. 2. Człowiek bez jutra «człowiek niemający perspektyw, szans osiągnięcia… …   Słownik frazeologiczny

  • człowiek — m III, DB. a, W. u a. (podniośle) człowiekecze, N. człowiekkiem; lm p. ludzie 1. «Homo sapiens, istota żywa z rodziny człowiekowatych, z rzędu naczelnych wyróżniająca się wśród innych najwyższym rozwojem psychiki i życia społecznego, jedyna… …   Słownik języka polskiego

  • inny — Patrzeć, popatrzeć, spojrzeć na kogoś, na coś innymi oczami «traktować, potraktować kogoś, coś inaczej niż dotąd, w nowy, odmienny sposób»: (...) dobry nastrój udziela się nam i zaczynamy innymi oczami patrzeć na własne kłopoty. L. Grzesiuk, B.… …   Słownik frazeologiczny

  • ludzie — 1. Będą z kogoś ludzie a) «ktoś się stanie porządnym człowiekiem»: Nie zbłądziłeś? – spytał. – Owszem, ale uratowała mnie Hatora. – Nie łże – będą z niego ludzie! – rzekł Pantera. M. Rodziewiczówna, Lato. b) «ktoś zdobędzie wykształcenie, wysokie …   Słownik frazeologiczny

  • nowy — Coś idzie, biegnie, toczy się itp. nowym torem zob. tor 1. Coś rzuca nowe światło na coś; coś przedstawia się w nowym świetle zob. światło 1. Nowa miotła zob. miotła. Przestawić, naprowadzić, pchnąć, wykierować itp. coś na nowe tory zob. tor 4.… …   Słownik frazeologiczny

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”